Ένας αγωγός απειλεί την ειρήνη

Οι προσπάθειες του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ να διευκολύνει τις εισαγωγές φυσικού αερίου στα παλαιστινιακά εδάφη από το Ισραήλ, δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν αυτές υποκείμενες ανισορροπίες ισχύος –οι οποίες δημιουργούν την ανάγκη για εισαγωγές φυσικού αερίου εξ αρχής- και εδραιώνουν περαιτέρω τον έλεγχο του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη και τους πόρους του. Η νέα συμφωνία υπονομεύει επίσης την προσπάθεια των Παλαιστινίων για τον τερματισμό τής ισραηλινής κατοχής μέσω εναλλακτικών μέσων, όπως η πρωτοβουλία «Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις» (Boycott, Divestment, and Sanctions), η οποία κερδίζει λαϊκή υποστήριξη ακόμη και από [10] Ισραηλινούς και Αμερικανούς Εβραίους. Με το να εξομαλύνουν αποτελεσματικά τις ενεργειακές σχέσεις με το Ισραήλ, οι Άραβες ηγέτες και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ αντισταθμίζουν τα τυχόν πρόοδο που θα έχει πετύχει το κίνημα.

Τέλος, η συμφωνία αφαιρεί ένα σημαντικό διπλωματικό χαρτί που από καιρό κρατά ο αραβικός κόσμος: Την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία (Arab Peace Initiative, API). Προωθημένη από την Σαουδική Αραβία, το 2002 κατά την διάρκεια μιας συνόδου κορυφής τού Αραβικού Συνδέσμου, η πρωτοβουλία προτείνει την εξομάλυνση των σχέσεων με τα αραβικά έθνη, αν το Ισραήλ αποσυρθεί από τα κατεχόμενα εδάφη στα προ του 1967 σύνορα και αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος. Αν και δεν είναι μια τέλεια λύση [11], η API εξακολουθεί να θεωρείται ως ένας πιθανός μηχανισμός για τον τερματισμό τής ισραηλινής κατοχής στα παλαιστινιακά εδάφη. Ωστόσο, με τις συμφωνίες φυσικού αερίου, το Ισραήλ τώρα δρέπει τα οφέλη τής API –την εμπορική εξομάλυνση- χωρίς να έχει κάνει καμία παραχώρηση.

Είναι άστοχο να πιστεύουμε ότι μια συμφωνία προμήθειας φυσικού αερίου μεταξύ του Ισραήλ και παλαιστινιακών εταιρειών ενέργειας, καθώς και με άλλες αραβικές χώρες όπως η Ιορδανία, μπορεί να επιφέρει την ειρήνη. Σε περίπτωση απουσίας μιας συνοδευτικής πολιτικής προσπάθειας που θα ασχολείται με την μεταχείριση των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, οι μη ισορροπημένες ενεργειακές συμφωνίες που προωθήθηκαν από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ουσιαστικά διαιωνίζουν το status quo. Με την υπογραφή αυτών των συμφωνιών εν κρυπτώ, ενάντια στην θέληση των πολιτών τους, η ιορδανική και παλαιστινιακή ηγεσία υπονομεύουν τα εθνικά τους συμφέροντα, υποτίθεται για την σταθερότητα. Ο χρόνος που επετεύχθησαν αυτές οι συμφωνίες φυσικού αερίου φάνηκε ιδιαίτερα αδόκιμος -ανακοινώθηκαν μετά την στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ εναντίον τής Χαμάς, το καλοκαίρι του 2014, που σκότωσε πάνω από 2.000 ανθρώπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων πολίτες τής Γάζας. Η επιβράβευση του Ισραήλ με προσοδοφόρες ενεργειακές συμφωνίες φαίνεται να στέλνουν το μήνυμα ότι μπορεί να συμπεριφέρεται με ατιμωρησία. Με άλλα λόγια, το «φυσικό αέριο για την ειρήνη» φαίνεται να κάνει το αντίθετο από την προώθηση της μακροπρόθεσμης ειρήνης.

Copyright © 2002-2014 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/142820/tareq-baconi/a-pipeline-ag...