Κόμματα ισλαμικών αρχών στην Ευρώπη

Το πλέον ανησυχητικό σημείο είναι ότι η πολιτική στόχευση των κομμάτων ισλαμικών αξιών δεν διαφέρει ως προς την τελική της αποτύπωση από τους σκοπούς της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Κοινός στόχος των κομμάτων ισλαμικών αρχών και των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων είναι η επέκταση της χωρικής επικρατείας του ισλαμικού Οίκου της Ειρήνης (dar-al-Islam) σε βάρος του εκκοσμικευμένου ή προσλαμβανομένου από τους Μουσουλμάνους ως χριστιανικού Οίκου του Πολέμου (dar-al-harb). Στο εσωτερικό των εκκοσμικευμένων ευρωπαϊκών κοινωνιών, τα κόμματα ισλαμικών αρχών διατυπώνουν ένα επιχείρημα υπέρ της βαθμιαίας απόσχισης από την κοινωνική και πολιτισμική εμπειρία των κρατών υποδοχής των μεταναστευτικών ροών. Κατά τον τρόπο αυτό είναι δυνατόν στο προσεχές μέλλον να διαμορφωθούν αυτόνομοι θύλακοι ισλαμικών αναφορών στην δυτική και την κεντρική Ευρώπη. Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία διακρίνεται σε στάδια εντός του κοινωνικού συνόλου (κατοχύρωση συλλογικών δικαιωμάτων θρησκευτικής ομάδας, διακριτές θεσμικές και νομικές προβλέψεις, χωρική περιχαράκωση εντός του αστικού ιστού, αποδοχή των ανισωτικών ισλαμικών ενδυμασιών, αποδοχή διατάξεων της σαρία) με τελικό σκοπό τον πολιτισμικό μετασχηματισμό της Ευρώπης [25].

Μια σαστισμένη Ιρακινή αγκαλιάζει την κόρη της καθώς εκατοντάδες μετανάστες σχηματίζουν ουρά για την διανομή τροφίμων στα σύνορα Ελλάδας – πΓΔΜ, κοντά στο ελληνικό χωριό Ιδομένη, τον Νοέμβριο του 2015. Yannis Behrakis/REUTERS
-------------------------------------------------------------------------------------

Η διαφαινόμενη σταδιακή μετάβαση ορισμένων τμημάτων της ευρωπαϊκής ηπείρου προς ένα διαφορετικό, μη Δυτικό και δη μη εκκοσμικευμένο πολιτισμικό πλαίσιο, ταυτίζεται με την μετάβαση σε ένα ισλαμικό πολιτισμικό πλαίσιο, ταυτόσημο με αυτό το οποίο ισχύει στα κράτη ισλαμικών αναφορών. Στην Ευρώπη, το Ισλάμ αποτελεί σε εντεινόμενο βαθμό μια υπερεθνοτική ενοποιητική αρχή, η οποία χρησιμεύει στην θεμελίωση μιας αντιλήψεως ταυτότητος μεταξύ του μεταναστευτικού πληθυσμού, ιδίως μεταξύ των μελών της δεύτερης και της τρίτης γενεάς των μεταναστών [26]. Η απουσία ιδεολογικού περιεχομένου μεταξύ του εκκοσμικευμένου ευρωπαϊκού πληθυσμού και η διάβρωση των παραδεδομένων ιστορικών πολιτισμικών αναφορών (με κύρια εξ αυτών τον Χριστιανισμό) συμβάλλει στην κάλυψη του κενού από την ισλαμική θρησκεία και τον ισλαμικό πολιτισμό.

Η ποσοτική διεύρυνση της παρουσίας Μουσουλμάνων στο εσωτερικό ενός κράτους δεν αποτελεί αφ’ εαυτής παράγοντα πολιτισμικής μεταβολής μιας χωρικής αναφοράς. Η ουσιώδης παράμετρος είναι η μη εξελιξιμότητα της ισλαμικής θρησκείας και ο μη πραγματοποιηθείς συγχρονισμός των παραδοχών της με τις αρχές του εκκοσμικευμένου πλαισίου και με τις θεμελιώδεις για τις Δυτικές κοινωνίες παραμέτρους της δημοκρατικής πολιτειακής αναφοράς και της κυριαρχίας του νόμου. Η νομική υπόσταση της ισλαμικής θρησκείας, η αξίωση εισαγωγής στοιχείων της ισλαμικής νομικής παραδόσεως, της σαρία, η αποδοχή του χαλιφάτου ως μόνης αποδεκτής πολιτειακής μορφής, είναι σε τελική ανάλυση ασύμβατη με την ίδια την δημοκρατία, την εκκοσμικευμένη κοινωνία και κυρίως με το ιστορικό πολιτισμικό πλαίσιο των Δυτικών κοινωνιών.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ: