Η Υψηλή Στρατηγική της Ρωσίας

Επιπλέον, μια μόνιμη αντιπαράθεση της Ρωσίας με μια ανταγωνιστική πυρηνική δύναμη που διαθέτει υψηλό βαθμό στρατιωτικής ετοιμότητας, είναι αμφισβητήσιμη. Η Δυτική πολιτική πρέπει να πάρει το μάθημα της αποφυγής των απομονωτικών τοποθετήσεων που μπορούν να ενθαρρύνουν τον Πούτιν να συνεχίσει την ασύμμετρη προσέγγισή του προς τον υπόλοιπο κόσμο και να δώσει την ευκαιρία οι «παγωμένες» συγκρούσεις να τύχουν διαχείρισης.

Ένα άλλο μάθημα προέρχεται από το γεγονός ότι η επιθετική συμπεριφορά της Ρωσίας εξηγείται από την προσπάθεια του Πούτιν να προστατεύσει τη δική του πολιτική δύναμη. Επιπλέον, η απειλή για την Δύση είναι ο συνδυασμός της στρατιωτικής δραστηριότητας της Ρωσίας, παράλληλα με την πολιτική παρέμβαση στις Δυτικές εκλογές, καθώς και η υποστήριξη των λαϊκιστικών πολιτικών κομμάτων που αποτελούν συνεχή απειλή για τους συμμάχους. Η Ρωσία χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία και μοχλούς του κράτους για να επιτύχει τους στόχους της. Η Δύση πρέπει να ανταποκριθεί και να συντονίσει όλα τα μέσα που διαθέτει για να αποδυναμώσει την ρωσική επιθετικότητα.

Η Ρωσία έχει επαναπροσδιορίσει την στρατιωτική στρατηγική της και τις τακτικές που χρησιμοποιούσε παλαιότερα με νέες εφαρμογές, όπως αναπτύχθηκαν στην Γεωργία, την Ουκρανία και την μέχρι τώρα επιτυχή επέμβαση στην Συρία. Υπό αυτή την προοπτική, η Ρωσία πιστεύει ότι έχει πλεονεκτήματα έναντι του ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό, το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα τα τελευταία 15 χρόνια έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο, αντίθετα, η Δύση και το ΝΑΤΟ παραμένουν στο πλαίσιο της δεκαετίας του 1980 και του 1990. Αυτές οι εξελίξεις προσδίδουν στην Ρωσία κάποια πλεονεκτήματα σε οποιαδήποτε σύγκρουση όπως αποδεικνύουν τα πρόσφατα γεγονότα στην Συρία.

Ο πρόεδρος της Συρίας, Bashar al-Assad, επισκέπτεται την ρωσική αεροπορική βάση στην Hmeymim, στην δυτική Συρία, στο στιγμιότυπο που δημοσιοποιήθηκε στις 27 Ιουνίου 2017. SANA/Handout via REUTERS
---------------------------------------------------------------------

Το ΝΑΤΟ πρέπει να ανασχέσει την Ρωσία και πρέπει να διατυπώσει μια υψηλή στρατηγική για την ασφάλεια στην Ευρώπη με την ΕΕ, όπως προειδοποίησε ανώτατος Ευρωπαίος αξιωματούχος της συμμαχίας. Επίσης, ο ίδιος προσθέτει ότι η απειλή από την Ρωσία είναι πως, μέσω του Δυτικού οπορτουνισμού, τα λάθη και η έλλειψη σαφήνειας όσον αφορά τον αποτρεπτικό παράγοντα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ανεπιθύμητη σύγκρουση η οποία θα μπορούσε να έχει υπαρξιακές συνέπειες για τους Δυτικούς συμμάχους.

Ο αμερικανικός τρόπος πολέμου είναι πολύ διαφορετικός από τον ρωσικό τρόπο. Πρόσφατα, το ρωσικό επίπεδο τακτικής αποτελεί πρόκληση και απειλή, καθώς το αμερικανικό και Δυτικό μοντέλο βασίζεται στην αεροπορική υποστήριξη των στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος. Αλλά οι επιτυχίες της Ρωσίας στην Γεωργία και το Ντόνμπας, χρησιμοποιώντας τα αντιπυραυλικά όπλα και τον «ανορθόδοξο πόλεμο» (irregular warfare), απέκλεισαν το πλεονέκτημα της αεροπορίας από τους Δυτικούς συμμάχους. Επίσης, στη Μόσχα τουλάχιστον, σχεδιάζεται ή και εφαρμόζεται ένας πόλεμος με την Δύση στο επίπεδο της προπαγάνδας-πληροφόρησης που στοχεύει την πολιτική ηγεσία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από την άποψη της συγκεκριμένης τακτικής που θα μπορούσε να δώσει στις ρωσικές δυνάμεις το πλεονέκτημα για μια στρατηγική νίκη.

Από την άλλη, ο νέος ρωσικός πόλεμος επεκτάθηκε πέρα ​​από την στρατιωτική στρατηγική και την τακτική στον πληροφοριακό-ψυχολογικό πόλεμο, χρησιμοποιώντας εργαλεία συναισθηματικής χειραγώγησης και παραπληροφόρησης για να δημιουργήσουν συμπάθειες ή μοιρολατρία. Η πρόκληση στον εικοστό πρώτο αιώνα ενάντια στον πόλεμο πληροφοριών απαιτεί μια νέα προσέγγιση των Δυτικών δυνάμεων.

Ένα επιπλέον μάθημα είναι ότι η Δύση και το ΝΑΤΟ χρειάστηκαν και θα χρειαστούν μια νέα υψηλή στρατηγική για την αντιμετώπιση νέων απειλών έναντι των ρωσικών κυβερνο-επιθέσεων, (ακόμη και αν η Ρωσία επίσημα αρνείται την πειρατεία στον κυβερνοχώρο), στρατιωτικών παρεμβάσεων, προπαγάνδας και πολιτικής αναταραχής. Η Δύση για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την ρωσική στρατηγική, πρέπει να αναπτύξει μια καλύτερη κατανόηση της πολυπλοκότητας στις σύγχρονες συγκρούσεις.

Ένα άλλο μάθημα είναι ότι οι κυρώσεις της Δύσης στην Ρωσία δεν έχουν ακόμη προκαλέσει την επιθυμητή αλλαγή στην συμπεριφορά της εξωτερικής πολιτικής της, όπως προκύπτει από την συμπεριφορά της στην Ουκρανία και την Συρία. Αυτές οι Δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν εμπόδισαν την πρόσβαση της Ρωσίας στην Εταιρεία Παγκόσμιων Διατραπεζικών Χρηματοπιστωτικών Τηλεπικοινωνιών (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication, SWIFT), πράξη που τελικά έφερε το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μετά το 2013.

Επιπλέον, η Ρωσία έχει αξιοποιήσει τα παράπονα κατά των Δυτικών προσπαθειών αυξανόμενης διείσδυσης στην παραδοσιακή σφαίρα επιρροής της αλλά και από τις επιβαλλόμενες κυρώσεις. Κατά την Μόσχα, αυτό αποτελεί σαφή ένδειξη ότι η Δύση σχεδιάζει να υπονομεύσει την επιρροή της στην γεωπολιτική αρένα.

Με βάση τα παραπάνω, η Δύση χρειάζεται την βαθύτερη κατανόηση της πολυπλοκότητας των ζητημάτων εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής με μια πιο ολοκληρωμένη προοπτική, βασισμένη σε μια ρεαλιστική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας τους συμμάχους της και τα μέσα της.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ

Η υψηλή στρατηγική της Ρωσίας δίνει ένα νέο μάθημα επιδιώκοντας μια επιστροφή και έμφαση στην realpolitik, αντί να λειτουργεί σύμφωνα με ηθικές πεποιθήσεις στην εξωτερική πολιτική.