Η αμερικανική αξιοπιστία μετά το Αφγανιστάν

Η ικανότητα είναι κεντρική [12] για τις εικόνες που έχουν για άλλα κράτη οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων. Ο Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του προσπαθώντας να αποκαταστήσει την ηγεσία των ΗΠΑ με το να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας. Ωστόσο, όπως υποστήριξε η διευθύντρια του Αμερικανικού Οργανισμού Διεθνούς Ανάπτυξης (U.S. Agency for International Development), Samantha Power [13] στο Foreign Affairs το 2020, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης απαιτεί την αποκατάσταση της «φήμης των Ηνωμένων Πολιτειών για την ικανότητά τους», η οποία παρεμποδίστηκε τα τελευταία χρόνια από κομματικά αδιέξοδα και την άθλια απάντηση στην πανδημία του COVID-19. Οι πολιτικοί των ΗΠΑ προσπαθούν εδώ και καιρό να χρηματοδοτήσουν εκστρατείες δημόσιας διπλωματίας για να ενισχύσουν την φήμη της χώρας στα μάτια του ξένου κοινού, αναδεικνύοντας τις κοινές αξίες και τα κοινά τους συμφέροντα με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, η αντιμετώπιση ενός σχεδόν ομόλογου ανταγωνιστή οπλισμένου με έναν τεράστιο προϋπολογισμό δημόσιας διπλωματίας έχει προσθέσει στο επείγον που νιώθει η Ουάσινγκτον. Τελικά, ωστόσο, ακόμη και η πιο επιδέξια σηματοδότηση μπορεί να μην είναι σε θέση να αντισταθμίσει τις χαοτικές σκηνές από το αεροδρόμιο της Καμπούλ με μια εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών ως ικανού παγκόσμιου ηγέτη που έχει τον έλεγχο της ατζέντας της εξωτερικής πολιτικής του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι ανίσχυρη στο να μετριάσει τη ζημιά στην φήμη. Οι ηγέτες μπορεί να μην είναι σε θέση να ελέγξουν την φήμη τους άμεσα, αλλά μπορούν να την διαμορφώσουν με λόγια και πράξεις. Όπως έδειξε η έρευνα των Sarah Maxey, Matthew Levendusky, Michael Horowitz, και άλλων, οι δικαιολογίες που προσφέρει ένας ηγέτης για μια απόφαση επί της εξωτερικής πολιτικής επηρεάζουν τις αντιλήψεις τόσο του εγχώριου όσο και του ξένου κοινού. Η κυβέρνηση Μπάιντεν το γνωρίζει καλά, γι' αυτό και οι δημόσιες δηλώσεις της έχουν τονίσει την συνέπεια στην συμπεριφορά του προέδρου. Ο Μπάιντεν τήρησε την προεκλογική του υπόσχεση να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν και εφάρμοσε την συμφωνία αποχώρησης που είχε εγκρίνει ο προκάτοχός του. Ακόμη και όταν υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος στην διοίκηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, ο Μπάιντεν ήταν ανοιχτά σκεπτικιστής σχετικά με την συνέχιση του καταποντισμού αμερικανικών πόρων στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Κατά κάποιο τρόπο, ωστόσο, αυτή η συνέπεια λειτούργησε εναντίον του Μπάιντεν: οι παρατηρητές μαθαίνουν περισσότερα από απρόσμενες ή εντυπωσιακές πληροφορίες παρά από πληροφορίες τις οποίες αναμένουν. Η απόφαση της κυβέρνησής του να αποσυρθεί δεν προκάλεσε σοκ, αλλά το έκανε η ταχύτητα της κατάρρευσης της αφγανικής κυβέρνησης, κάνοντας το κόστος για την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών ως προς την ικανότητά τους ακόμη πιο επιζήμιο.

Λαμβάνοντας υπόψη την σημασία των δημόσιων δικαιολογήσεων για την διατήρηση της φήμης, η στενή προσέγγιση [14] της κυβέρνησης Μπάιντεν στην εκπομπή μηνυμάτων είναι κάπως προβληματική. Για έναν πρόεδρο που έχει καταστήσει την ενσυναίσθηση κεντρική στην πολιτική του ταυτότητα, τα δημόσια σχόλια του Μπάιντεν ήταν εντυπωσιακά για την σχεδόν αποκλειστική εστίασή τους στις συνέπειες της αποχώρησης για τα αμερικανικά συμφέροντα ασφάλειας, παρακάμπτοντας το ανθρωπιστικό κόστος που βαρύνει τον λαό του Αφγανιστάν. Αν και ο εγχώριος πολιτικός υπολογισμός του προέδρου μπορεί να είναι σωστός -το αμερικανικό κοινό τείνει να εκτιμά την ευημερία των Αμερικανών περισσότερο από τις ζωές των ξένων- τα λόγια του υποδηλώνουν μικρότερο ενδιαφέρον για τον συνεργατικό διεθνισμό από όσο είχε δείξει στο παρελθόν. Οι οδυνηρές εικόνες που ξεχύνονται από την Καμπούλ μόνο θα αυξήσουν το κόστος στην φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Υπάρχουν σαφή βήματα που μπορεί να κάνει η Ουάσινγκτον για να μετριάσει την κρίση επί τόπου, συμπεριλαμβανομένων της επίλυσης των γραφειοκρατικών προκλήσεων που μαστίζουν το πρόγραμμα Ειδικών Θεωρήσεων Μετανάστευσης (Special Immigrant Visa) για Αφγανούς υπηκόους που έχουν βοηθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, και της αύξησης του συνολικού αριθμού Αφγανών προσφύγων που θα αποδεχθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η ανάληψη τέτοιας δράσης και η αναγνώριση της ανθρωπιστικής διάστασης της απόσυρσης σε δημόσιες δηλώσεις θα έκανε πολλά για την διάσωση της φήμης των Ηνωμένων Πολιτειών ως προς την ικανότητά τους και την υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων [από αυτές].

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ

Όπως όλες οι πολιτικές συζητήσεις, η τρέχουσα συζήτηση για την φήμη και την αξιοπιστία των ΗΠΑ μετά την κατάρρευση της αφγανικής κυβέρνησης είναι επιρρεπής σε υπεραπλουστεύσεις και από τις δύο πλευρές. Αν τα γεγονότα των περασμένων εβδομάδων είχαν λάβει χώρα υπό την διοίκηση του Τραμπ και όχι υπό τον διάδοχό του, πολλές από τις φωνές που κατακρίνουν τώρα θα ήταν επαινετικές και αντίστροφα. Ως επί το πλείστον, οι σαρωτικοί ισχυρισμοί τους δεν αφορούν πραγματικά την αξιοπιστία ή την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών. Όπως δείχνει η δική μου έρευνα [15] με τον Ryan Brutger, οι εκτιμήσεις για το κόστος στην φήμη είναι επιρρεπείς σε ψυχολογικές προκαταλήψεις -οι πολιτικές προτιμήσεις των ίδιων των ανθρώπων χρωματίζουν τις κρίσεις που κάνουν για την φήμη. Αυτή η δυναμική είναι εμφανής στην τρέχουσα συζήτηση, όπου οι συμμετέχοντες αμφισβητούν σε μεγάλο βαθμό τα ίδια τα εγγενή πλεονεκτήματα του πολέμου στο Αφγανιστάν.

Ωστόσο, ακόμη και αν οι επικριτές της κυβέρνησης Μπάιντεν υπερβάλλουν τον βαθμό στον οποίο έχει καταστραφεί η αμερικανική αξιοπιστία, οι υποστηρικτές της υπερβάλλουν τον βαθμό στον οποίο η αμερικανική φήμη δεν έχει επηρεαστεί. Είναι ευκολότερο να χάσεις μια καλή φήμη παρά να αποκτήσεις μια. Το πόσο σοβαρό πλήγμα κατάφεραν τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες θα εξαρτηθεί, τουλάχιστον εν μέρει, από το πώς επιλέγει να απαντά η κυβέρνηση Μπάιντεν.