Η Ουάσιγκτον προετοιμάζεται για τον λάθος πόλεμο με την Κίνα

Η Κίνα μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα για να αποσπάσει μια νίκη από τις αρπάγες της ήττας. Ο PLA έχει ξεκινήσει μια άνευ προηγουμένου επέκταση του πυρηνικού του οπλοστασίου και οι αξιωματικοί του PLA έγραψαν ότι η Κίνα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εάν ένας συμβατικός πόλεμος απειλούσε την επιβίωση της κυβέρνησής της ή του πυρηνικού οπλοστασίου της -κάτι που σχεδόν σίγουρα θα συνέβαινε αν το Πεκίνο έχανε έναν πόλεμο για την Ταϊβάν. Ίσως αυτοί οι ανεπίσημοι ισχυρισμοί είναι μπλόφες. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι εάν η Κίνα αντιμετώπιζε την προοπτική μιας ταπεινωτικής ήττας, θα μπορούσε να εκτοξεύσει ένα πυρηνικό όπλο (ίσως στην τεράστια αμερικανική στρατιωτική βάση στο Γκουάμ ή κοντά σε αυτήν) για να ανακτήσει ένα τακτικό πλεονέκτημα ή να σοκάρει την Ουάσιγκτον [για να την υποχρεώσει] σε κατάπαυση του πυρός.

Καθώς η σύγκρουση συνεχίζεται αργά, και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιήσουν το απόλυτο όπλο για να τερματίσουν έναν εξαντλητικό πόλεμο φθοράς. Κατά την διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, οι Αμερικανοί ηγέτες σκέφθηκαν επανειλημμένα να ρίξουν πυρηνικές βόμβες στην Κίνα για να την υποχρεώσουν να αποδεχτεί την κατάπαυση του πυρός. Σήμερα, αμφότερες οι χώρες θα είχαν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν περιορισμένα πυρηνικά χτυπήματα ώστε να αναγκάσουν έναν πεισματάρη αντίπαλο να υποκύψει. Τα κίνητρα για να γίνει αυτό θα μπορούσαν να είναι ισχυρά, δεδομένου ότι όποια πλευρά πατήσει πρώτη την πυρηνική σκανδάλη ίσως αποκτήσει ένα μείζον πλεονέκτημα.

Μια τελευταία διαδρομή προς τον πυρηνικό πόλεμο είναι η ακούσια κλιμάκωση. Κάθε πλευρά, γνωρίζοντας ότι η κλιμάκωση αποτελεί ρίσκο, ίσως προσπαθήσει να περιορίσει τις πυρηνικές επιλογές της άλλης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να προσπαθήσουν να βυθίσουν τα υποβρύχια της Κίνας που διαθέτουν βαλλιστικούς πυραύλους προτού κρυφτούν στα βαθιά νερά πέρα από την πρώτη νησιωτική αλυσίδα. Ωστόσο, μια τέτοια επίθεση θα μπορούσε να βάλει την Κίνα σε μια κατάσταση «χρησιμοποίησε τις ή χάσε τις» (“use it or lose it”) όσον αφορά τις πυρηνικές της δυνάμεις, ειδικά εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες πλήξουν επίσης τους χερσαίους πυραύλους και τα συστήματα επικοινωνίας της Κίνας, τα οποία αναμιγνύουν συμβατικές και πυρηνικές δυνάμεις. Σε αυτό το σενάριο, οι ηγέτες της Κίνας ίσως χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά τους όπλα αντί να διακινδυνεύσουν να χάσουν ολοκληρωτικά αυτήν την επιλογή.

ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος προετοιμασίας για έναν μακροχρόνιο πόλεμο του οποίου η πορεία και η δυναμική είναι εγγενώς απρόβλεπτες. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους μπορούν να κάνουν τέσσερα πράγματα για να προετοιμαστούν για ό,τι συμβεί -και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να αποτρέψουν να συμβεί το χειρότερο. Πρώτον, η Ουάσιγκτον μπορεί να κερδίσει την κούρσα του επανεξοπλισμού. Η Κίνα είναι πολύ λιγότερο πιθανό να προχωρήσει σε πόλεμο εάν γνωρίζει ότι θα υπολείπεται σε οπλισμό καθώς η σύγκρουση τραβά σε μάκρος. Ως εκ τούτου, η Ουάσιγκτον και η Ταϊπέι θα πρέπει επιθετικά να αποθηκεύσουν πολεμοφόδια και προμήθειες. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα κρίσιμα στρατιωτικά μέσα είναι οι πύραυλοι που είναι ικανοί να βυθίσουν τα πιο πολύτιμα πλοία και αεροσκάφη της Κίνας από μακριά. Για την Ταϊβάν, τα βασικά όπλα είναι οι πύραυλοι μικρού βεληνεκούς, οι όλμοι, οι νάρκες, και οι εκτοξευτές ρουκετών που μπορούν να αποδεκατίσουν τους στόλους εισβολής. Και τα δύο έθνη χρειάζεται επίσης να είναι έτοιμα να παράγουν νέα όπλα σε καιρό πολέμου. Τα εργοστάσια της Ταϊβάν θα είναι προφανείς στόχοι για τους κινεζικούς πυραύλους, επομένως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επιστρατεύσουν την βιομηχανική δύναμη άλλων συμμάχων. Η ναυπηγική ικανότητα της Ιαπωνίας, για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναδιοργανωθεί για να παράγει απλές πυραυλικές φορτηγίδες γρήγορα και σε μαζική κλίμακα.

Δεύτερον, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ταϊβάν μπορούν να επιδείξουν την ικανότητά τους να μην εγκαταλείπουν. Σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο, η Κίνα θα μπορούσε να προσπαθήσει να «στραγγαλίσει» την Ταϊβάν με έναν αποκλεισμό, να την βομβαρδίσει ώστε να υποταχθεί, ή να ρίξει τα ηλεκτρικά δίκτυα και τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ και της Ταϊβάν με κυβερνοεπιθέσεις. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει συμβατικά οπλισμένους, υπερηχητικούς πυραύλους για να επιτεθεί σε στόχους στο έδαφος των ΗΠΑ και να πλημμυρίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με παραπληροφόρηση. Η αντιμετώπιση τέτοιων μέτρων θα απαιτήσει αμυντικές προετοιμασίες, όπως η διασφάλιση κρίσιμων δικτύων˙ η επέκταση του συστήματος καταφυγίων για τους αμάχους της Ταϊβάν˙ και η διεύρυνση των αποθεμάτων του νησιού σε καύσιμα, τρόφιμα, και ιατρικές προμήθειες.

Το να διακοπεί μια κινεζική εκστρατεία εξαναγκασμού απαιτεί επίσης να απειληθεί το Πεκίνο με επώδυνα αντίποινα. Ένας τρίτος στόχος, επομένως, είναι [οι ΗΠΑ] να είναι κύριες του ρυθμού κλιμάκωσης. Με το να προετοιμάζονται να αποκλείσουν το κινεζικό εμπόριο και να αποκόψουν το Πεκίνο [6] από τις αγορές και την τεχνολογία σε καιρό πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους μπορούν να απειλήσουν να μετατρέψουν μια εκτεταμένη σύγκρουση σε οικονομική καταστροφή για την Κίνα. Με το να προετοιμάζονται να βυθίσει κινεζικά πλοία οπουδήποτε στον δυτικό Ειρηνικό και να καταστρέψει την κινεζική στρατιωτική υποδομή σε άλλες περιοχές, η Ουάσιγκτον μπορεί να απειλήσει τον κινεζικό στρατιωτικό εκσυγχρονισμό για μια γενιά. Και με το να αναπτύσσουν τα μέσα για να χτυπήσουν κινεζικά λιμάνια, αεροδρόμια, και αρμάδες με τακτικά πυρηνικά όπλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αποτρέψουν την Κίνα από το να ξεκινήσει περιορισμένες πυρηνικές επιθέσεις. Η Ουάσιγκτον πρέπει να αντιμετωπίσει το Πεκίνο με μια βασική πρόταση: όσο περισσότερο διαρκέσει ένας πόλεμος, τόσο μεγαλύτερη καταστροφή θα υποστεί η Κίνα.