Κι αν κερδίσει η Ρωσία;

Το σοκ μιας μεγάλης στρατιωτικής κίνησης από την Ρωσία θα εγείρει επίσης ερωτήματα στην Άγκυρα. Η Τουρκία του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απολαμβάνει το εντυπωσιακό ψυχροπολεμικό παιχνίδι να βάζει τις υπερδυνάμεις να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Ωστόσο, η Τουρκία έχει μια ουσιαστική σχέση με την Ουκρανία. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, δεν θα ωφεληθεί από την στρατιωτικοποίηση της Μαύρης Θάλασσας και της ανατολικής Μεσογείου. Οι ρωσικές ενέργειες που αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή θα μπορούσαν να ωθήσουν την Τουρκία [2] πίσω προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες θα μπορούσαν με την σειρά τους να δημιουργήσουν μια σφήνα μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας. Αυτό θα ήταν καλό για το ΝΑΤΟ και θα άνοιγε επίσης μεγαλύτερες δυνατότητες για μια εταιρική σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας στη Μέση Ανατολή. Αντί για μια ενόχληση, η Τουρκία θα μπορούσε να γίνει ο σύμμαχος που υποτίθεται ότι είναι.

Μια πικρή συνέπεια ενός ευρύτερου πολέμου στην Ουκρανία είναι ότι η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αντιμετωπίσουν πλέον η μια την άλλη ως εχθρούς στην Ευρώπη. Ωστόσο, θα είναι εχθροί που δεν έχουν την πολυτέλεια να αναλάβουν εχθροπραξίες πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο. Όση απόσταση κι αν έχουν οι κοσμοθεωρίες τους, όσο και αν είναι ιδεολογικά αντίθετες, οι δύο πιο σημαντικές πυρηνικές δυνάμεις του κόσμου θα πρέπει να κρατήσουν υπό έλεγχο την οργή τους. Αυτό θα ισοδυναμεί με μια απίθανα περίπλοκη πράξη ταχυδακτυλουργίας: μια κατάσταση οικονομικού πολέμου και γεωπολιτικής πάλης σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά μια κατάσταση πραγμάτων που δεν επιτρέπει την κλιμάκωση να οδηγηθεί σε ξεκάθαρο πόλεμο. Ταυτόχρονα, η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας μπορεί στην χειρότερη περίπτωση να επεκταθεί σε πολέμους δι’ αντιπροσώπων (proxy wars) στη Μέση Ανατολή [3] ή στην Αφρική, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφασίσουν να αποκαταστήσουν την παρουσία τους μετά την καταστροφική αποχώρηση από το Αφγανιστάν.

Η διατήρηση της επικοινωνίας, ειδικά για την στρατηγική σταθερότητα και την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο [4], θα είναι ζωτικής σημασίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι η συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας για κακόβουλες κυβερνο-δραστηριότητες συνεχίζεται ακόμη και κατά την διάρκεια των σημερινών εντάσεων. Η αναγκαιότητα διατήρησης αυστηρών συμφωνιών ελέγχου των όπλων θα είναι ακόμη μεγαλύτερη μετά από έναν πόλεμο στην Ουκρανία και το καθεστώς κυρώσεων που θα τον ακολουθεί.

ΚΑΜΙΑ ΝΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΗ

Καθώς ξετυλίγεται η κρίση στην Ουκρανία, η Δύση δεν πρέπει να υποτιμά την Ρωσία. Δεν πρέπει να βασίζεται σε αφηγήματα που εμπνέονται από ευσεβείς πόθους. Η ρωσική νίκη στην Ουκρανία δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Αλλά αν η Δύση μπορεί να κάνει λίγα για να αποτρέψει μια ρωσική στρατιωτική κατάκτηση, θα είναι σε θέση να επηρεάσει αυτό που θα συμβεί στην συνέχεια. Πολύ συχνά οι σπόροι των προβλημάτων βρίσκονται κάτω από το λούστρο της στρατιωτικής νίκης. Η Ρωσία μπορεί να ξεκοιλιάσει την Ουκρανία στο πεδίο της μάχης. Μπορεί να κάνει την Ουκρανία ένα αποτυχημένο κράτος. Αλλά μπορεί να το κάνει μόνο διεξάγοντας έναν εγκληματικό πόλεμο και καταστρέφοντας την ζωή ενός έθνους-κράτους που δεν έχει εισβάλει ποτέ στην Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη και οι σύμμαχοί τους και άλλα μέρη του κόσμου θα βγάλουν συμπεράσματα και θα επικρίνουν τις ρωσικές ενέργειες. Μέσω των συμμαχιών τους και με την υποστήριξή τους προς τον λαό της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη [5] μπορούν να ενσαρκώσουν την εναλλακτική λύση στους επιθετικούς πολέμους και στο ήθος του ισχυρού που κάνει ό,τι θέλει. Οι ρωσικές προσπάθειες για την σπορά της αταξίας μπορούν να αντιπαραβληθούν με τις Δυτικές προσπάθειες για την αποκατάσταση της τάξης.

Όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες διατήρησαν τις διπλωματικές ιδιοκτησίες των τριών χωρών της Βαλτικής στην Ουάσινγκτον, μετά την προσάρτησή τους από την Σοβιετική Ένωση κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δύση μπορεί να τεθεί στο πλευρό της ευπρέπειας και της αξιοπρέπειας σε αυτή την σύγκρουση. Οι πόλεμοι που κερδίζονται δεν κερδίζονται ποτέ για πάντα. Πολύ συχνά, οι χώρες κατανικούν τον εαυτό τους με την πάροδο του χρόνου με το να εξαπολύουν και στην συνέχεια να κερδίζουν τους λάθος πολέμους.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/competition-with-china-wit...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2022-01-04/erdogans-...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2021-12-02/iran-midd...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-04-13/making-cyberspa...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2021-11-18/europe-needs-s...

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-02-18/what-if-russi...