Το μακρό παιχνίδι του Πούτιν στην Ουκρανία

Η επένδυση στην οικονομική και κοινωνική ανθεκτικότητα της Ουκρανίας θα μετριάσει την οικονομική πίεση του Πούτιν, αλλά δεν θα αποτρέψει τις στρατιωτικές απειλές του. Όπως έχει σημειώσει η δημοσιογράφος και ιστορικός Anne Applebaum, ο Πούτιν καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της σκληρής ισχύος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους, συναινώντας στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2014, έχασαν την ευκαιρία να διασφαλίσουν την ικανότητα της Ουκρανίας να αμυνθεί. Μολονότι η Ουάσιγκτον έχει παράσχει περισσότερα από 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε αρωγή ασφαλείας στην Ουκρανία και έχει αυξήσει την υποστήριξη τον τελευταίο χρόνο, αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποτρέψει την Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ πρέπει να αυξήσουν την στρατιωτική τους υποστήριξη την Ουκρανία συνεχίζοντας να παρέχουν όπλα και εκπαίδευση όσο υπάρχει ακόμη ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος. Αυτό περιλαμβάνει τη Μαύρη Θάλασσα, όπου η Ρωσία έχει στρατιωτικοποιήσει την Κριμαία, και τώρα διεκδικεί περαιτέρω έλεγχο. Άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, κυρίως η Ρουμανία και η Τουρκία, πρέπει να βγουν μπροστά, έτσι ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να μην είναι υποχρεωμένες να σηκώσουν ολόκληρο το βάρος της διασφάλισης της σταθερότητας στην περιοχή.

Αντίσταση σημαίνει επίσης αμφισβήτηση όλων των μορφών επιθετικότητας του Πούτιν, είτε στην Ευρώπη είτε αλλού. Αυτό σημαίνει όχι μόνο να αντιστέκεται κάποιος στις προκλήσεις του Πούτιν κατά της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, αλλά και μείωση της μόχλευσης της Μόσχας στην Δύση. Αυτό θα απαιτήσει από τις Δυτικές χώρες να μειώσουν την εξάρτησή τους από το ρωσικό φυσικό αέριο και τις πρώτες ύλες, όπως το τιτάνιο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα χρειαστεί επίσης να εμποδίσουν τον Πούτιν και τον κύκλο του να «παρκάρουν» τα παράνομα κεφάλαιά τους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Δύσης. Η κυβέρνηση Μπάιντεν παρουσίασε ένα λεπτομερές πακέτο κατά της διαφθοράς ως μέρος της Συνόδου Κορυφής για την Δημοκρατία: θα πρέπει να εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές σε όλο το φάσμα, αλλά ειδικά όταν πρόκειται για την Ρωσία.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν προετοιμάσει ισχυρές οικονομικές κυρώσεις και ελέγχους εξαγωγών στην περίπτωση που ο Πούτιν εξαπολύσει μια στρατιωτική επίθεση στην Ουκρανία. Εάν ο Πούτιν κάνει πίσω από μια στρατιωτική εισβολή πλήρους κλίμακας, αλλά συνεχίσει την επιθετικότητά του με άλλους τρόπους, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσουν ποιες από αυτές τις ενέργειες θα κρατήσουν ως εφεδρεία και ποιες θα αναπτύξουν ως απάντηση στην ρωσική εχθρότητα κάτω από το όριο του συνολικού πολέμου.

ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

Όπως διδάχτηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, μπορούν να διαπραγματευτούν μια σχέση αντιπαλότητας με μια άλλη χώρα. Ακόμη και αν αντιστέκεται στην επιθετικότητα του Πούτιν, η Ουάσιγκτον πρέπει να προσφέρει στρατηγικό και συμβατικό έλεγχο εξοπλισμών, στρατιωτική διαφάνεια, μείωση του κινδύνου, και άλλα μέτρα προκειμένου να σταθεροποιήσει την σχέση. Ο έλεγχος των εξοπλισμών μπορεί να βοηθήσει στη μετατόπιση ενός στρατηγικού ανταγωνισμού από εκείνες τις περιοχές που [παρουσιάζουν] μεγαλύτερο κίνδυνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, όπως οι πυρηνικές ή οι συμβατικές στρατιωτικές αντιπαραθέσεις, σε τομείς με μεγαλύτερες ευκαιρίες όπως η μακροπρόθεσμη εμπλοκή με την ρωσική κοινωνία.

Οι ενέργειες του Πούτιν δεν αντικατοπτρίζουν απαραιτήτως το αναπόφευκτο αποκορύφωμα της ρωσικής ιστορίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πρέπει να ενισχύσουν μια πολιτική που αντιμετωπίζει τον σημερινό αντίπαλό τους στο Κρεμλίνο [5], επενδύοντας σε μια καλύτερη σχέση με την Ρωσία στο μέλλον. Αυτό σημαίνει [την] παροχή στους Ρώσους πληροφοριών που παρακάμπτουν τη μηχανή προπαγάνδας του Κρεμλίνου˙ την υποστήριξη Ρώσων δημοσιογράφων-ερευνητών που επιδιώκουν να αποκαλύψουν τα ψέματα και την διαφθορά στο δικό τους σύστημα˙ και την ενίσχυση των γενναίων, καταπονημένων μελών της ρωσικής κοινωνίας -συμπεριλαμβανομένων εκείνων οι οποίοι ζουν εξόριστοι στο εξωτερικό- που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό τους και την χώρα τους από αυτό που προσφέρει ο Πούτιν. Τέτοια δραστηριότητα υπάρχει ήδη. Αλλά πρέπει να ενδυναμωθεί, ειδικά καθώς εντείνεται η καταστολή του Πούτιν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καθυστερήσει πολύ να επανεξετάσουν την στρατηγική τους για την Ρωσία. Διαδοχικές προσπάθειες επαναπλαισίωσης των σχέσεων έχουν δοκιμαστεί και έχουν βρεθεί ανεπαρκείς. Η επιθετικότητα του Πούτιν το έχει προκαλέσει. Το καθήκον της Ουάσιγκτον είναι να φροντίσει να αποτύχει ο Πούτιν και να επικρατήσει η δημοκρατική εναλλακτική της Δύσης -που βασίζεται σε μια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες.