Το πρόβλημα των ανθρώπων του ρωσικού στρατού

Όντως, είναι δύσκολο να βγάλει κάποιος νόημα για την στρατηγική της Ρωσίας πριν από την εισβολή, εκτός και αν υποθέσει ότι η επιχειρησιακή ασφάλεια υπερισχύει των πάντων και ότι οι στρατιώτες είναι εύκολα αναλώσιμοι. Οι διοικητές που συμμετέχουν στον θεωρητικό πολεμικό σχεδιασμό εντός του αρχηγείου του Υπουργείου Άμυνας, θα μπορούσαν λογικά να συμπεράνουν ότι θα έπρεπε να εισβάλουν μέσω της ζώνης αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ [6], διότι, πάνω στον χάρτη, είναι η πιο άμεση και ανυπεράσπιστη διαδρομή από την Λευκορωσία στο Κίεβο. Αλλά αν ενδιαφέρονταν για τους στρατιώτες τους, θα μπορούσαν να είχαν πάρει μια διαφορετική οδό —ή τουλάχιστον να είχαν προετοιμάσει τους στρατιώτες τους για αυτή που ήταν μια απίστευτα επικίνδυνη αποστολή. Αντίθετα, σύμφωνα με τους εργαζόμενους στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ, η Ρωσία έστειλε τους στρατιώτες της δια μέσου της ζώνης, χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό για να τους προφυλάξει από την ραδιενεργή σκόνη που σηκώθηκε από τα εκατοντάδες στρατιωτικά οχήματά τους. Δεν είπε στους στρατιώτες που είχαν καταλάβει το εργοστάσιο για την σημασία της ανάπτυξής τους. Και έβαλε τις δυνάμεις της να σκάψουν προτειχίσματα για τα οχήματα, βαθιά σε κάποια από τα εδάφη με τη μεγαλύτερη ακτινοβολία στην γη, όπου οι στρατιώτες φέρονται να έζησαν επί ένα μήνα, πριν αρρωστήσουν και εκκενωθούν για ιατρικούς λόγους.

Η δηλητηρίαση από την ραδιενέργεια είναι ένα ιδιαίτερα ακραίο παράδειγμα του πώς η κακομεταχείριση των στρατιωτών από τον ρωσικό στρατό υπονομεύει τη μαχητική του ικανότητα. Υπάρχουν όμως πολλά άλλα. Οι στρατιώτες προσβλήθηκαν από κρυοπαγήματα εξαιτίας του κακού σχεδιασμού και στην συνέχεια τους φρόντισαν Ρώσοι γιατροί με επιδέσμους μάχης ηλικίας 44 ετών. Κάποιοι Ρώσοι διοικητές απλώς εξαφανίστηκαν σε ζώνες μάχης, αφήνοντας τους κατωτέρους τους χωρίς καταφύγιο, τρόφιμα, ή νερό. Ο στρατός έστειλε ληγμένα σιτηρέσια σε κάποιους στρατιώτες, όχι αρκετά σιτηρέσια σε άλλους, και στρατιωτικά φορτηγά–κουζίνες γεμάτα με σακιά πατάτες, τουρσιά, και νιφάδες βρώμης, τα περισσότερα εκ των οποίων σάπισαν μέσα σε λίγες ημέρες.

Η αμέλεια του ρωσικού στρατού για τους στρατιώτες του έχει κάνει περισσότερα από το να υπονομεύσει την επίδοση τους στη μάχη. Έχει επίσης βυθίσει το ηθικό και την θέλησή τους να πολεμήσουν [7]. Οι αξιωματικοί κλέβουν το περιεχόμενο των πακέτων με τα είδη φροντίδας τόσο συστηματικά, που κάποιοι στρατιώτες έχουν καλέσει τις μητέρες τους και τους έχουν πει να μην μπουν στον κόπο να στείλουν οτιδήποτε. Οι αξιωματούχοι ξεχνούν να πληρώσουν στους στρατιώτες την αμοιβή που δικαιούνται για τη μάχιμη υπηρεσία και οι μονάδες εγκαταλείπουν τις σορούς των πεσόντων. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι κάποιοι Ρώσοι στρατιώτες απλώς εξαφανίστηκαν από την σύγκρουση, εγκαταλείποντας πλήρως λειτουργικό εκσυγχρονισμένο εξοπλισμό στα ουκρανικά πεδία. Άλλοι στρατιώτες έχουν καλέσει τις μητέρες τους για να τους πουν ότι σκέφτονταν να αυτοπυροβοληθούν στο πόδι για να μπορέσουν να φύγουν.

Με την πειθαρχία και το ηθικό να παραπαίουν, τα ρωσικά στρατεύματα άρχισαν να λεηλατούν ό,τι μπορούσαν από την Ουκρανία και να το στέλνουν πίσω στην πατρίδα —συμπεριλαμβανομένων πλυντηρίων ρούχων, τηγανιών, τηλεοράσεων από ουκρανικά σχολεία, ακόμη και μεταχειρισμένης μάσκαρας. Έκαναν έφοδο σε ουκρανικά παντοπωλεία για κρέας, τσιγάρα, και αλκοόλ. Όταν τους τελείωναν τα τρόφιμα από τις αγορές, τα έκλεβαν (μαζί με ζώα) απευθείας από τους Ουκρανούς. Σύμφωνα με υποκλαπείσες τηλεφωνικές κλήσεις που δημοσιοποιήθηκαν από τις υπηρεσίες πληροφοριών της Ουκρανίας, κάποιοι Ρώσοι στρατιώτες έχουν φάει ακόμη και σκύλους.

Δεδομένου του τρόπου με τον οποίο ο ρωσικός στρατός κακομεταχειρίζεται το ίδιο το προσωπικό του, δεν αποτελεί επίσης έκπληξη το γεγονός ότι Ρώσοι στρατιώτες έχουν εμπλακεί σε εκτεταμένα εγκλήματα [8]. Κανένα από αυτά δεν είναι δικαιολογημένο, και σε πολλά ουκρανικά χωριά και πόλεις, τα ρωσικά στρατεύματα έχουν εμπλακεί σε ανείπωτες θηριωδίες —συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων, των βιασμών, και των εκτελέσεων. Αλλά το ψάρι σαπίζει από το κεφάλι, και αντί να δείξει ανησυχία για αυτές τις καταχρήσεις ή να εκδώσει οδηγίες διατάζοντας να σταματήσουν, το Κρεμλίνο απένειμε τιμητικό τίτλο σε μια από τις μονάδες που κατηγορούνται για την διάπραξη θηριωδιών στην [πόλη] Bucha.

ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ

Θα είναι σχεδόν αδύνατο για τον ρωσικό στρατό να διορθώσει το εσωτερικό πρόβλημα της κουλτούρας του κατά την διάρκεια αυτού του πολέμου. Όντως, ακόμη και όταν τελειώσει η εισβολή [9], θα είναι δύσκολο για τον ρωσικό στρατό να μεταρρυθμιστεί, όπως έκανε στον απόηχο του πενθήμερου πολέμου του εναντίον της Γεωργίας, το 2008. Αυτό συμβαίνει διότι, σε αντίθεση με τον πόλεμο της Γεωργίας, η Μόσχα δεν μπορεί να αποδώσει ευθύνες στον παλιό εξοπλισμό˙ το πρόβλημα έγκειται στους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων και στις αποφάσεις τους, και αυτά τα άτομα δεν έχουν παραδεχτεί ότι ο στρατός έχει ακόμη πρόβλημα συστημικής κακομεταχείρισης του προσωπικού. Οι σημερινοί ηγέτες του ρωσικού στρατού ίσως ακόμη και να ήταν πρόθυμοι να παραβλέψουν ενεργά την συστημική κακομεταχείριση του προσωπικού, εφόσον αυτή παρέμενε αποσιωπημένη, τα ρούβλια εισέρρεαν στον αμυντικό προϋπολογισμό, και οι προμήθειες όπλων συνεχίζονταν όπως είχαν σχεδιαστεί. Οι κορυφαίοι διοικητές της Ρωσίας δεν είναι απολιτικοί πολεμιστές-λόγιοι˙ κέρδισαν τις θέσεις τους κατανοώντας ότι η πίστη είναι πιο σημαντική από το να λένε την αλήθεια στην εξουσία. Ενέκριναν το σχέδιο εισβολής παρ’ όλες τις σαφείς ατέλειές του, με την πιο προφανή να είναι ότι μπορούσε να εκτείνει την επαγγελματική πολεμική δύναμη μέχρι του σημείου που θα έσπαγε. Δεν υπάρχει έτοιμη επόμενη δύναμη για να αντικαταστήσει τους 190.000 στρατιώτες που έχει δεσμεύσει η Ρωσία σε αυτόν τον πόλεμο, πράγμα που σημαίνει ότι οι στρατιώτες θα πολεμούν μέχρι εξαντλήσεως, εκτός εάν το Κρεμλίνο κηρύξει μαζική επιστράτευση.