Secure ConnectionΤο πλεονέκτημα της ασύνετης επίσκεψης της Πελόζι στην Ταϊβάν
Τι μπορεί να διδαχθεί η Ουάσιγκτον από την υπερβολική αντίδραση του Πεκίνου
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Με πειθαρχία και σαφήνεια ως προς τους στόχους, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ θα ήταν ίσως ακόμη σε θέση να αδράξουν την στιγμή για να συγκρατήσουν την διολίσθηση στις σχέσεις εκατέρωθεν του Στενού και να βάλουν την Ταϊβάν σε πιο σταθερή βάση.
Ο RYAN HASS είναι ανώτερος συνεργάτης, κάτοχος της έδρας ταϊβανέζικων σπουδών «Chen-Fu and Cecilia Yen Koo» και κάτοχος της έδρας του Προγράμματος Εξωτερικής Πολιτικής «Michael H. Armacost» στο Brookings Institution. Από το 2013 έως το 2017 υπηρέτησε ως διευθυντής για την Κίνα, την Ταϊβάν και τη Μογγολία στο National Security Council.
Η στρατιωτικοποιημένη απάντηση του Πεκίνου θα πρέπει επίσης να δημιουργήσει δυναμική στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εμβαθύνουν την συνεργασία τους με την Αυστραλία [13] και την Ιαπωνία [14]. Η επιχειρησιακή απάντηση του Πεκίνου προσφέρει έναν οδικό χάρτη για ό,τι πρέπει να γίνει ώστε να ενδυναμωθούν οι αποτρεπτικές συνθήκες. Εκτός από την διατήρηση μιας σταθερής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα πρέπει να προωθήσουν τις κοινές προσπάθειες για την επέκταση της στρατιωτικής πρόσβασης, του σχεδιασμού και της ετοιμότητας για απρόοπτα. Η πρόοδος κατ’ αυτό τον τρόπο θα ενίσχυε την ικανότητα της Ουάσιγκτον να υπενθυμίζει στο Πεκίνο [15] τις δικές του ευαλωτότητες, όχι με τρόπους που προκαλούν δημόσια ταπείνωση αλλά με τρόπους που θα κινητοποιούσαν τους ηγέτες της Κίνας να εξετάσουν τους κινδύνους του να τραβούν το σχοινί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους θα είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο στον υπολογισμό της Κίνας εάν έκαναν περισσότερα και έλεγαν λιγότερα.
Εν ευθέτω χρόνω, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα χρειαστεί επίσης να εξηγήσουν στους Κινέζους ομολόγους τους το πώς ορίζουν τις ανεπίσημες σχέσεις με την Ταϊβάν. Κάτι τέτοιο θα αποτύγχανε απαρεγκλίτως να ικανοποιήσει το Πεκίνο, αλλά θα δημιουργούσε προσδοκίες και θα καθησύχαζε το Πεκίνο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες [16] εξακολουθούν να αναγνωρίζουν όρια στην συμπεριφορά των σχέσεών τους με την Ταϊβάν. Ως μέρος τέτοιων συζητήσεων, οι αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει να υπογραμμίσουν ότι η προβολή της υποστήριξης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ταϊβάν θα επηρεαστεί από τον βαθμό της πίεσης της Κίνας στην Ταϊβάν. Εάν η Κίνα είναι σοβαρή για την προώθηση του στόχου της για ειρηνική ενοποίηση, πρέπει να απευθυνθεί στους 23 εκατομμύρια ανθρώπους της Ταϊβάν, των οποίων οι απόψεις θα είναι καθοριστικές. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει να τονίσουν στους Κινέζους ομολόγους τους ότι ο στρατιωτικός εκφοβισμός απλώς θα ωθήσει το κοινό της Ταϊβάν να υποστηρίξει ηγέτες και πολιτικές που έρχονται σε αντίθεση με τους δεδηλωμένους στόχους της Κίνας.
Ακόμη και όταν η Ουάσιγκτον και η Ταϊπέι επιδεικνύουν ότι δεν θα εκφοβιστούν ώστε να υπαναχωρήσουν για την ασφάλεια της Ταϊβάν, θα πρέπει επίσης να εστιάσουν στη μείωση των κινδύνων, στην ενίσχυση των αποτρεπτικών ικανοτήτων, στην ενδυνάμωση του πατήματος της Ταϊβάν και στην προώθηση των σχέσεων ΗΠΑ-Ταϊβάν. Η υπερβολική αντίδραση του Πεκίνου στην επίσκεψη της Πελόζι έχει δημιουργήσει ευκαιρίες για πρόοδο προς αυτή την κατεύθυνση. Τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να σπαταλώνται.