Το πλεονέκτημα της ασύνετης επίσκεψης της Πελόζι στην Ταϊβάν

Ο Ομπάμα αναγνώρισε ότι ο μόνος τρόπος για να αποτρέψει την παράσυρση σε μια σύγκρουση με την Κίνα ήταν να μιλήσει άμεσα και διακριτικά με τον Κινέζο πρόεδρο, Σι Τζινπίνγκ [8]. Τα ζητήματα που αφορούν τον κινεζικό στρατό πρέπει να απευθύνονται σε ηγέτες εντός της ιεραρχίας, και ο Σι [9] ήταν και είναι ο κορυφαίος κρίκος αυτής της αλυσίδας. Επίσης, τέτοια ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται αθόρυβα, καθώς κάτι τέτοιο δίνει στους Κινέζους ηγέτες χώρο να ελιχθούν, και τους επιτρέπει να αποφύγουν την ανησυχία για το αν θα περιγραφούν ως «μαλακοί» διότι επίλυσαν ένα πρόβλημα με έναν Αμερικανό ομόλογό τους. Ταυτόχρονα, η διαπραγματευτική θέση του Ομπάμα ενδυναμώθηκε από την ανάπτυξη —χωρίς δημόσιες τυμπανοκρουσίες— στρατιωτικών στοιχείων των ΗΠΑ κοντά στην Scarborough Shoal.

Ο Ομπάμα [10] κατανόησε ότι οι Κινέζοι ηγέτες πρέπει να αισθάνονται ότι οι ανησυχίες τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις δικές μας. Και όπως με κάθε μεγάλο ζήτημα που έχει διαχειριστεί ή επιλυθεί μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, η αναμέτρηση της Scarborough αντιμετωπίστηκε από δύο ηγέτες που είχαν οικοδομήσει μια σχέση μεταξύ τους και που κατανοούσαν τις μεταξύ τους απαιτήσεις και περιορισμούς. Αμφότεροι ήταν ικανοί να εξυψώσουν την διπλωματία πάνω από την πολιτική. Αμφότεροι αναγνώρισαν ότι οι ισχυροί ηγέτες χρειάζεται κάποιες φορές να κάνουν σκληρά πράγματα για να αποτρέψουν τον πόλεμο. Τελικά, η Κίνα δεν επιδίωξε ποτέ την αποξήρανση στην Scarborough Shoal.

Η εφαρμογή αυτής της περιπτωσιολογικής μελέτης στην σημερινή κατάσταση στο Στενό της Ταϊβάν παρέχει μια σειρά από μαθήματα. Η άμεση διπλωματία σε επίπεδο ηγετών είναι μια προϋπόθεση για να διασφαλιστεί ότι έκαστη πλευρά γνωρίζει τις ανησυχίες και τις απαιτήσεις της άλλης. Η πειθαρχία και η διακριτικότητα είναι το νόμισμα της διαχείρισης κρίσεων. Τα έξυπνα επιχειρήματα χωρίς αξιόπιστη αποτροπή συμβάλλουν ελάχιστα στην διαχείριση των προκλήσεων. Και οι ηγέτες της Κίνας δεν θα κάνουν βήματα για να εκτονώσουν τις εντάσεις εκτός και εάν πιστέψουν ότι οι ανησυχίες τους ακούγονται.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ

Αυτά τα διδάγματα υποδηλώνουν ότι η κατάσταση στο Στενό της Ταϊβάν δεν είναι πιθανώς ώριμη για μια μείωση των εντάσεων. Το Πεκίνο φαίνεται να πιστεύει ότι κάνει πρόοδο όσον αφορά την διαγραφή της μέσης γραμμής στο Στενό και την επιβολή ενός προηγούμενου στο να επιχειρεί οπουδήποτε κρίνει σκόπιμο γύρω από την Ταϊβάν. Τούτου λεχθέντος, η υπερβολική αντίδραση του Πεκίνου στην επίσκεψη της Πελόζι θα διευκολύνει την Ουάσιγκτον να προωθήσει αρκετές βραχυπρόθεσμες προτεραιότητες με την Ταϊβάν. Για παράδειγμα, το Πεκίνο αποδεικνύει ότι η Ταϊβάν χρειάζεται επειγόντως να επιταχύνει τις προσπάθειές της για να τοποθετήσει κρίσιμης σημασίας πολεμοφόδια, ενέργεια, φάρμακα και προμήθειες τροφίμων στο νησί πριν ξεσπάσει η σύγκρουση. Οι απειλητικές ενέργειες της Κίνας θα μπορούσαν επίσης να προσφέρουν ευκαιρίες στην Ουάσιγκτον να ενθαρρύνει σιωπηρά τον μεγαλύτερο διακομματισμό στην Ταϊβάν για την ενδυνάμωση της δημοσιονομικής και δημόσιας υποστήριξης για την άμυνα [11] της Ταϊβάν.

Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε επίσης να αξιοποιήσει τον εκφοβισμό του Πεκίνου για να προωθήσει τον συντονισμό με την Ταϊβάν [12] για την ανθεκτικότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας, τις συμφωνίες για θέματα ψηφιακού εμπορίου του εικοστού πρώτου αιώνα και άλλα μέτρα για την ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων. Όλες αυτές οι προσπάθειες εμπίπτουν εντός των ορίων της υφιστάμενης πολιτικής των ΗΠΑ. Θα ενδυνάμωναν επίσης τους δεσμούς ΗΠΑ-Ταϊβάν και θα έβαζαν την Ταϊβάν σε μια πιο σταθερή βάση για να αντιμετωπίσει ό,τι ακολουθήσει. Θα είναι σημαντικό να αποφευχθεί η ανάδυση οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Ταϊπέι. Οι διαιρέσεις στην σχέση θα ωφελούσαν μόνο το Πεκίνο.

Ένα ζήτημα που χρήζει προσοχής μεταξύ των υπευθύνων χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον και στην Ταϊπέι είναι το πώς ορίζουν το status quo στο Στενό της Ταϊβάν. Ανώτεροι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον και στην Ταϊπέι έχουν δεσμευτεί να διατηρήσουν το status quo, αλλά καμία πλευρά δεν έχει παράσχει μεγάλη σαφήνεια σχετικά με το πώς το προσδιορίζουν. Εάν η Ουάσιγκτον και η Ταϊπέι ορίσουν δημόσια το status quo στενά γύρω από την βραχυπρόθεσμη απώθηση του κινεζικού στρατού στην άλλη πλευρά της μέσης γραμμής του Στενού της Ταϊβάν, διακινδυνεύουν να καταδικαστούν σε αποτυχία. Αντί να παραχωρήσουν στο Πεκίνο μια τέτοια εικόνα προόδου, η Ουάσιγκτον και η Ταϊπέι θα ήταν φρόνιμο να ορίσουν το status quo γύρω από ένα σύνολο στόχων με περισσότερες αρχές. Αυτές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν το να διατηρηθεί ο μη πόλεμος στο Στενό της Ταϊβάν, να διατηρηθεί η πολιτική αυτονομία της Ταϊβάν, να ενδυναμωθούν σταθερά οι σχέσεις ΗΠΑ-Ταϊβάν, και να αποτραπεί ο κινεζικός στρατός από το να επιχειρεί στα χωρικά ύδατα ή στον εναέριο χώρο της Ταϊβάν και να συνεχίσει να πετά, να πλέει και να επιχειρεί οπουδήποτε επιτρέπει το διεθνές δίκαιο. Τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και της Ταϊπέι ευθυγραμμίζονται με αυτούς τους στόχους και αμφότερες οι πλευρές παραμένουν ικανές να τους υποστηρίξουν.

ΣΚΛΗΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ