Η ώρα για την γεωμηχανική είναι τώρα

Εν τω μεταξύ, τα πρόσφατα παγκόσμια γεγονότα μετριάζουν τις ανησυχίες σχετικά με τον ηθικό κίνδυνο που, μέχρι τώρα, αποθάρρυνε ακόμη και την έρευνα στην γεωμηχανική. Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία και η υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας μείωση της παραγωγής πετρελαίου του ΟΠΕΚ+, η οποία αναμένεται να ανεβάσει τις τιμές της ενέργειας, αποτελούν έντονες υπενθυμίσεις των κινδύνων για την εθνική ασφάλεια από την εξάρτηση από άλλες χώρες για ορυκτά καύσιμα. Για χρόνια, επιχειρήματα σχετικά με την εθνική ασφάλεια στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούνται για την προώθηση εγχώριων γεωτρήσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου, έτσι ώστε η χώρα να μην εξαρτάται τόσο από τις δυνητικά αναξιόπιστες πηγές ενέργειας της Μέσης Ανατολής. Αλλά με την εξάρτηση της ρωσικής οικονομίας από τα ορυκτά καύσιμα και με την οικονομία των ΗΠΑ και ακόμη και με το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ να συνεχίζουν να υπόκεινται στις ιδιοτροπίες του ΟΠΕΚ, όσο περισσότερο οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες απομακρύνονται από τα ορυκτά καύσιμα, τόσο λιγότερο εκτεθειμένες θα είναι όλες οι οικονομίες από μελλοντικές διακοπές εφοδιασμού ορυκτών καυσίμων και αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου. Πράγματι, η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που κυκλοφόρησε πρόσφατα η κυβέρνηση Μπάιντεν καθιστά τη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα αναπόσπαστο μέρος της ατζέντας εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Εν ολίγοις, οι τρέχουσες επιταγές εθνικής ασφάλειας θα πρέπει να αντισταθμίσουν σημαντικά, αν όχι εξ ολοκλήρου, τις ανησυχίες σχετικά με τον ηθικό κίνδυνο σχετικά με την γεωμηχανική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι και εταίροι τους έχουν περισσότερους λόγους από ποτέ για να αποφύγουν την αύξηση των εκπομπών άνθρακα μέσω μεγαλύτερης κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων.

ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ

Σε έναν ιδανικό κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες [11] δεν θα ξεκινούσαν την γεωμηχανική χωρίς μια διεθνή συμφωνία και ένα παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης που να επιβλέπει την προσπάθεια. Αλλά ο κόσμος μας δεν είναι ιδανικός και είναι αδιανόητο ότι η παγκόσμια συναίνεση για την γεωμηχανική θα μπορούσε να επιτευχθεί σύντομα.

Αντίστοιχα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ξεκινήσουν συνεργαζόμενες στενότερα με χώρες ομοϊδεάτες για την εφαρμογή της γεωμηχανικής. Η Ευρώπη και μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου, που αυτό το καλοκαίρι γνώρισε από πρώτο χέρι τις καταστροφές της κλιματικής αλλαγής, θα πρέπει να ενθαρρύνουν αυτήν την προσπάθεια και ίσως ακόμη και να συμμετάσχουν. Αν και η Κίνα ίσως να μην συνεργαστεί ή να μοιραστεί τα μέτρια κόστη της εφαρμογής του SSI, κι αυτή, επίσης, υπέφερε αυτό το καλοκαίρι από την κλιματική αλλαγή που προκάλεσε ξηρασία και πλημμύρες, και οι Κινέζοι ηγέτες πιθανότατα θα έκαναν «τα στραβά μάτια» ενώ άλλες χώρες θα προσπαθούν να δροσίσουν τον πλανήτη. Η μόνη μεγάλη δύναμη που θα διαφωνεί θα ήταν πιθανώς η Ρωσία, η οποία υπολογίζει σε περισσότερη κλιματική αλλαγή για να ξεπαγώσει την Σιβηρία, να επεκτείνει την καλλιεργήσιμη γη για την γεωργία, και να λιώσει περαιτέρω την Αρκτική, επιτρέποντας περισσότερες ευκαιρίες για εξερεύνηση πετρελαίου. Αλλά σε ένα σενάριο στο οποίο η Κίνα βρίσκεται στο περιθώριο και ο υπόλοιπος κόσμος υποστηρίζει την γεωμηχανική, η Ρωσία [12], που είναι ήδη παγκόσμιος παρίας, θα έπρεπε απλώς να ανησυχεί.

Σχεδόν τα πάντα στη ζωή περιλαμβάνουν συμβιβασμούς. Η ανταπόκριση στην κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο κόσμος μπορεί να συνεχίσει να υποφέρει από δεκαετίες τραγικών φυσικών καταστροφών και ακραίων καιρικών φαινομένων ή μπορεί να αναλάβει τον μετρημένο κίνδυνο να αλλάξει πορεία, δεδομένων των αλλαγμένων συνθηκών. Όπως λέει και η παροιμία, «Όταν τα γεγονότα αλλάζουν, αλλάζω γνώμη. Εσύ τι κάνεις;».