Η νέα θεωρία της Ρωσίας για τη νίκη της

Ωστόσο, άλλα στοιχεία της στρατηγικής της Ρωσίας θα είναι καινούργια -και ο Surovikin διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στις αλλαγές. Ο στρατηγός φαίνεται να είναι ο πρώτος στρατιωτικός ηγέτης που ο Πούτιν στηρίζει σαφώς, και -σύμφωνα με πρόσφατη ομιλία του διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, Avril Haines- ο Ρώσος πρόεδρος είναι πλέον καλύτερα ενημερωμένος για τις καθημερινές επιχειρήσεις των ενόπλων δυνάμεων. Εάν ο Πούτιν [5] είναι βέβαιος ότι ενημερώνεται καλύτερα από όσο πριν από τον Οκτώβριο, είναι πιο πιθανό να στρέψει την προσοχή του στις πολλές άλλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ρωσία, δίνοντας στον Surovikin μεγαλύτερη αυτονομία στην χρήση του ευρέος φάσματος των ρωσικών δυνάμεων εντός της Ουκρανίας. Ο Surovikin θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν την σχετική ελευθερία δράσης για να θέσει τις διασπασμένες στρατιωτικές και μισθοφορικές ομάδες της Ρωσίας υπό έναν πιο ενιαίο έλεγχο. Είναι βέβαιο ότι θα τις χρησιμοποιήσει για να ενσωματώσει καλύτερα τις αεροπορικές και χερσαίες επιχειρήσεις της Ρωσίας και να διασφαλίσει ότι υπάρχει καλύτερη ευθυγράμμιση μεταξύ των δραστηριοτήτων της χώρας του στο πεδίο της μάχης και των επιχειρήσεων πληροφόρησης.

Η ενοποίηση από μόνη της δεν θα καταστήσει τα ρωσικά στρατεύματα πραγματικά μάχιμα. Ο Surovikin διοικεί έναν στρατό που πάσχει από χαμηλό ηθικό και χάνει συνεχώς τους ανθρώπους του και τον καλύτερο εξοπλισμό του. Μέχρι στιγμής, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα στρατεύματα που έχει κινητοποιήσει η Ρωσία [6] για να αντικαταστήσουν τους νεκρούς και τους τραυματίες δεν λαμβάνουν το είδος της απαιτητικής εκπαίδευσης που χρειάζονται για να επιτύχουν. Κατά την διάρκεια του χειμώνα, τουλάχιστον, ο Surovikin θα βρίσκεται σε άμυνα, κάνοντας ό,τι μπορεί για να διατηρήσει την δύναμή του ενόψει των συνεχιζόμενων ουκρανικών επιθέσεων.

Αλλά θα αρχίσει να προετοιμάζει τα στρατεύματα της Ρωσίας για νέες επιχειρήσεις. Ο Surovikin θα εργαστεί, για παράδειγμα, για την ανασυγκρότηση των πληγεισών μονάδων με την ανάπτυξη δεκάδων χιλιάδων πρόσφατα επιστρατευμένων στρατιωτών στην Ουκρανία [7]. Εάν (και, σχεδόν σίγουρα, όταν) αυτά τα στρατεύματα αποδειχθούν κακής ποιότητας, ίσως να εργαστεί για την βελτίωση της εκπαίδευσης πίσω στην Ρωσία. Θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την συνεχιζόμενη βιομηχανική κινητοποίηση της Ρωσίας για την απόκτηση περισσότερων και καλύτερων όπλων. Θα δημιουργήσει επίσης συστήματα για την διαφύλαξη βασικών οδών ανεφοδιασμού, θα φτιάξει ένα πιο ανθεκτικό δίκτυο εφοδιασμού, και θα αποθηκεύσει πυρομαχικά και προμήθειες για μελλοντικές επιθετικές επιχειρήσεις.

Ο Surovikin είναι πιθανό να είναι πιο σχολαστικός στον σχεδιασμό και την εκτέλεση των επιθέσεων. Θα επιδιώξει να διασφαλίσει ότι οι δυνάμεις της Ρωσίας είναι ευθυγραμμισμένες στο πεδίο της μάχης και να βελτιώσει την τακτική της χώρας του, με στόχο να αποφύγει τις συχνά αποσπασματικές και ασυντόνιστες προσεγγίσεις των προκατόχων του. Και ο στρατηγός θα συνεχίσει να εργάζεται για να καταστήσει δυσκολότερη την πρόοδο της Ουκρανίας. Ο Surovikin, για παράδειγμα, θα συνεχίσει την εκστρατεία του κατά των ουκρανικών υποδομών, μια τακτική που αποσπά τόσο τους ουκρανικούς όσο και τους Δυτικούς πόρους από τις επιθετικές επιχειρήσεις του Κιέβου. (Τα χτυπήματα παρέχουν επίσης προπαγάνδα για το εσωτερικό ακροατήριο της Ρωσίας, όσο μακάβριο και αν φαίνεται αυτό). Τέτοια πλήγματα έχουν ελάχιστα μειονεκτήματα για την Ρωσία [8]˙ αποτελούν ένα ασύμμετρο πλεονέκτημα. Όπως σημείωσε πρόσφατα ο ιστορικός Lawrence Freedman, η Ουκρανία δεν έχει την ικανότητα να καταστρέψει με παρόμοιο τρόπο υποδομές εντός της Ρωσίας -παρά τα ουκρανικά πλήγματα σε ρωσικές αεροπορικές βάσεις. «Οι Ουκρανοί κερδίζουν στο πεδίο της μάχης», έγραψε, «αλλά δεν μπορούν να αντεπιτεθούν τους Ρώσους σε αυτό το στρατηγικό επίπεδο».

Ο Surovikin θα επιδιώξει πιθανότατα να εκτελέσει περισσότερες αποστολές «οικονομίας δυνάμεων»: στρατιωτικές δραστηριότητες στις οποίες το ένα μέρος προσπαθεί να εξαπατήσει τον εχθρό του με τρόπους που τον αναγκάζουν να δαπανήσει μεγάλο αριθμό στρατιωτών σε μη παραγωγικά καθήκοντα. Η Ρωσία, για παράδειγμα, έχει τοποθετήσει μικρά αποσπάσματα στρατιωτών στην Λευκορωσία προκειμένου να αναγκάσει την Ουκρανία να διατηρεί μεγαλύτερα αποσπάσματα γύρω από το Κίεβο, στερώντας από τον ουκρανικό στρατό στρατεύματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αλλού. Ο Surovikin πιθανότατα θα πραγματοποιήσει περισσότερες τέτοιες δραστηριότητες για να δώσει στον στρατό του περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, καθώς σχεδιάζει τα επόμενα βήματά του. Εάν η Ρωσία δεν κατατροπωθεί πλήρως, ο Surovikin θα θελήσει να ξεκινήσει επιθετικές χερσαίες επιχειρήσεις που, αν ολοκληρωθούν, θα δώσουν στην Ρωσία όλες ή τις περισσότερες από τις επαρχίες που έχει προσαρτήσει ο Πούτιν.

Ο στρατηγός, φυσικά, γνωρίζει ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να προσπαθήσει και πάλι να ανακτήσει χαμένα εδάφη. Ως εκ τούτου, δίνει ήδη εντολές στον στρατό να κατασκευάσει περισσότερες αμυντικές θέσεις σε όλη την επικράτεια που ελέγχει η Ρωσία. Ο Surovikin είναι επίσης πιθανό να διεξάγει πολιτικές δραστηριότητες για να «ρωσοποιήσει» τα τμήματα της Ουκρανίας που κατέχει η Ρωσία. Η διαδικασία αυτή θα μοιάζει με αυτό που έκανε η Ρωσία στην Χερσώνα: μετακίνηση της τοπικής οικονομίας από το ουκρανικό hryvnia στο ρούβλι, αλλαγή του σχολικού προγράμματος σπουδών, και η αποκρουστική πρακτική της απαγωγής ουκρανικών παιδιών και της αποστολής τους στην Ρωσία για υιοθεσία. Το αν αυτά θα είναι πιο αποτελεσματικά στο μέλλον απ' όσο ήταν στην Χερσώνα, μένει να το δούμε.

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΙΝΗΣΕΙΣ