Η επιστροφή της Ρωσίας

Η Μόσχα φαίνεται τώρα συμφιλιωμένη με έναν απλό πολεμικό στόχο: να κρατήσει το έδαφος που έχει καταλάβει. Και φαίνεται να έχει καταλήξει σε δύο νέες στρατιωτικές στρατηγικές για την επιδίωξη αυτού του στόχου. Η πρώτη, όπως αποδεικνύεται από την υποχώρηση από την Χερσώνα, την επιστράτευση εφέδρων, και την κατασκευή νέων φραγμών, είναι να δημιουργηθεί μια πυκνή άμυνα και να υποχρεωθούν οι Ουκρανοί να πληρώσουν ακριβά για κάθε προσπάθεια ανάκτησης εδάφους. Η δεύτερη, όπως αποδεικνύεται από την εκστρατεία βομβαρδισμών, είναι να εκμεταλλευτεί την ευπάθεια της ηλεκτρικής υποδομής της Ουκρανίας για να εκτρέψει πόρους από την ουκρανική πολεμική προσπάθεια στο μέτωπο, καθιστώντας την συνέχιση του πολέμου επώδυνη για την ουκρανική κοινωνία και ακόμα πιο δαπανηρή για τους συμμάχους.

Ο Πούτιν ίσως να ελπίζει ότι αυτή η προσέγγιση θα φέρει τελικά την Ουκρανία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ή ίσως απλώς να ελπίζει ότι το ατελείωτο κόστος θα αναγκάσει την Ουκρανία να σταματήσει σταδιακά τις επιθέσεις της χωρίς να παραχωρήσει τίποτα, με αποτέλεσμα μια άλλη παγωμένη σύγκρουση. Πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ποια είναι η συνολική πολεμική στρατηγική της Ρωσίας, αν έχει καν μια τέτοια. Είναι επίσης πιθανό ότι η πρόσφατη περίοδος λογικών στρατιωτικών αποφάσεων και ικανής εφαρμογής θα αποδειχθεί περιστασιακή παρά μια ένδειξη [για το μέλλον των επιχειρήσεων]. Το πιο μυστηριώδες ερώτημα τώρα είναι εάν οι προσπάθειες της Ρωσίας να εκπαιδεύσει μεγάλο αριθμό μονάδων ικανών για μάχη θα λειτουργήσουν. Και είναι ένα ανοιχτό ερώτημα εάν η Μόσχα έχει, ή μπορεί να κατασκευάσει ή να εισάγει, τα όπλα και τα πυρομαχικά που χρειάζονται για έναν ακόμη χρόνο έντονων μαχών. Αλλά αν μπορέσει να δημιουργήσει αυτές τις νέες μονάδες και να συνεχίσει να πολεμά λογικά, ο πόλεμος μπορεί να συνεχιστεί με την σημερινή του μορφή: μια βάναυση εκτεταμένη μάχη.

Ο πόλεμος της Ρωσίας φαίνεται να έχει μετατραπεί από αλλαγή καθεστώτος σε αρπαγή γης. Εάν το Κρεμλίνο μπορεί να συνεχίσει να λαμβάνει στρατιωτικές αποφάσεις που είναι απλώς λογικές και να ενεργεί βάσει αυτών με τρόπους που είναι απλώς επαρκείς, σε έναν χρόνο από τώρα, οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών ίσως να μετρούν άλλες 50.000 έως 100.000 απώλειες για κάθε πλευρά και τα Δυτικά κοινοβούλια ίσως να συζητούν για άλλα 100 δισεκατομμύρια δολάρια οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας για την Ουκρανία. Προς το παρόν, η διπλωματία έχει ελάχιστες πιθανότητες να αλλάξει αυτήν την τροχιά, επειδή και οι δύο πλευρές έχουν επενδύσει τόσο πολύ πολιτικά στον πόλεμο. Η κάθε [πλευρά] πιστεύει ότι η νίκη είναι δυνατή και η ήττα αδιανόητη.

Εάν το ήθελαν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αναπτύξουν μια διπλωματική στρατηγική για να περιορίσουν τη μαξιμαλιστική σκέψη τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Ρωσία. Αλλά μέχρι σήμερα, έχουν δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον να χρησιμοποιήσουν τη μόχλευσή τους για να προσπαθήσουν ακόμη και να παροτρύνουν τις δύο πλευρές [να καθίσουν] στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όσοι από εμάς στην Δύση προτείνουμε μια τέτοια διπλωματική προσπάθεια επικρινόμαστε τακτικά. Εάν ετούτο το αιματηρό, δαπανηρό, και επικίνδυνο αδιέξοδο συνεχιστεί για έναν ακόμη χρόνο, ίσως αυτό να αλλάξει.

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.foreignaffairs.com/ukraine/can-ukraine-survive-winter
[2] https://www.foreignaffairs.gr/articles/73748/barry-r-posen/oi-apithanes-...
[3] https://www.foreignaffairs.gr/articles/73834/michael-kimmage-kai-maria-l...
[4] https://www.cia.gov/readingroom/docs/1982-11-01a.pdf

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/ukraine/russia-rebound-moscow-recovered-m...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition