Η επιστροφή της Ρωσίας

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Ρώσοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, και το γεγονός και μόνο ότι αναγκάστηκαν να το κάνουν αυτό αναμφίβολα αναστάτωσε τον Πούτιν. Αλλά οι Ρώσοι πραγματοποίησαν μια από τις δυσκολότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις: να υποχωρήσουν κατά την διάρκεια μιας μεγάλης επίθεσης χωρίς να υποστούν την διάλυση ή τον αφανισμό των δυνάμεών τους. Δεν ήταν μικρό κατόρθωμα να μετακινήσουν περίπου 20.000 στρατιώτες και το μεγαλύτερο μέρος του πολεμικού τους εξοπλισμού κατά μήκος του Δνείπερου, αφού οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν καταστρέψει βασικές γέφυρες. Και ακόμη και ενώ βρίσκονταν υπό την έντονη παρακολούθηση των μυστικών υπηρεσιών από την Δύση και την Ουκρανία, κατάφεραν να διατηρήσουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Μέχρι το τέλος, κανείς στην Ουκρανία ή στο ΝΑΤΟ δεν φαινόταν να είναι απόλυτα σίγουρος ότι οι ρωσικές δυνάμεις αποχωρούσαν. Οι μονάδες της οπισθοφυλακής τους διατήρησαν μια συνεκτική άμυνα, παρόλο που πρέπει να γνώριζαν ότι οι σύντροφοί τους πιο κοντά στο ποτάμι διέφευγαν.

Με κάποιο τρόπο, οι Ρώσοι κατάφεραν να επισκευάσουν τις κατεστραμμένες γέφυρες ενώ βρίσκονταν υπό πυρά, να στήσουν πλωτές γέφυρες, και να χρησιμοποιήσουν πορθμεία για να βγάλουν τους ανθρώπους και τον εξοπλισμό τους έξω, υπερασπιζόμενοι κάθε οδό διαφυγής από την ουκρανική επίθεση. Ο ουκρανικός στρατός θα πρέπει τώρα να πολεμήσει αυτές τις μονάδες κάπου αλλού, ίσως κάτω από λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες. Έστω και μέσω μιας δαρβινικής διαδικασίας, ο ρωσικός στρατός βρήκε επιτέλους κάποιους ικανούς σχεδιαστές και διοικητές στο πεδίο της μάχης.

Από κάθε άποψη, οι Ρώσοι εγκαθίστανται για να υπερασπιστούν το μικρότερο μέτωπο που δημιούργησαν οι τακτικές ήττες και οι υποχωρήσεις τους -και το κάνουν με πρόσφατα ενισχυμένες μονάδες μάχης. Σύμφωνα με αναφορές στον Τύπο και δορυφορικές εικόνες, τα ρωσικά στρατεύματα σκάβουν αμυντικές θέσεις σε όλο το μήκος της γραμμής επαφής και κατασκευάζουν διαδοχικά φράγματα από τσιμεντένια εμπόδια και καταφύγια. Πιθανώς επίσης σπέρνουν το έδαφος με νάρκες, ένα απλό και πατροπαράδοτο όπλο του ρωσικού στρατού. Πιο πλήρως επανδρωμένες μονάδες σε μικρότερα μέτωπα και καλά προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις είναι τα συστατικά μιας δυνητικά αποτελεσματικής άμυνας. Αν το ρωσικό στρατιωτικό ηθικό δεν καταρρεύσει πραγματικά και δεν προκαλέσει μαζικές ανταρσίες και λιποταξίες, οι Ουκρανοί θα πρέπει να αναλάβουν το αιματηρό έργο της εκδίωξης αυτών των μονάδων από τις νέες τους θέσεις.

ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ;

Τέλος, οι Ρώσοι έχουν εξαπολύσει μια πονηρά αποτελεσματική εκστρατεία βομβαρδισμών κατά της παραγωγής, της μεταφοράς, και της διανομής ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας. Τα πλήγματα κατά του ηλεκτρικού δικτύου της Ουκρανίας είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά -και όχι μόνο επειδή θα μπορούσαν να μετατρέψουν τον χειμώνα σε έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης για τους Ουκρανούς πολίτες. Η εκστρατεία αυτή δεν έχει αποδειχθεί αποφασιστική μέχρι στιγμής, αλλά όπως οι περισσότερες εκστρατείες στρατηγικών βομβαρδισμών, επιβάλλει άμεσο και έμμεσο στρατιωτικό κόστος.

Τα σύγχρονα στρατιωτικά συστήματα αεράμυνας, διοίκησης και ελέγχου, και συλλογής πληροφοριών λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια, και αν δεν μπορούν να την πάρουν από το δίκτυο, πρέπει να την πάρουν από γεννήτριες. Αλλά η μετάβαση αυτή δεν είναι τόσο εύκολη όσο το γύρισμα ενός διακόπτη και μπορεί να υποβαθμίσει την απόδοση αυτών των συστημάτων. Επιπλέον, η εξάρτηση από γεννήτριες θέτει πρόσθετες απαιτήσεις για καύσιμα στο στρατιωτικό σύστημα υλικοτεχνικής υποστήριξης της Ουκρανίας. Οι θερμικές υπογραφές που παράγονται από τις γεννήτριες, εν τω μεταξύ, προσθέτουν ένα ακόμη σημείο δεδομένων που οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν μια πιο ακριβή εικόνα των ουκρανικών δυνάμεων.

Η εκστρατεία βομβαρδισμών της Ρωσίας επιβάλλει επίσης κόστος ευκαιρίας: οι Ουκρανοί πρέπει να δαπανήσουν πόρους για να προσαρμοστούν στις επιθέσεις, και ήδη έχουν καταστήσει την υπεράσπιση των υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας από αεροπορικές επιδρομές μια στρατιωτική και διπλωματική προτεραιότητα. Η σημαντική βιομηχανία όπλων και πυρομαχικών της χώρας εξαρτάται από την ηλεκτρική ενέργεια, όπως και μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού συστήματος που μεταφέρει πολεμικό υλικό στην χώρα. Με ένα κατεστραμμένο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, οι στρατιώτες και οι πολίτες της Ουκρανίας θα πρέπει να βασίζονται περισσότερο σε τρένα που κινούνται με ντίζελ και γεννήτριες ντίζελ ή να στραφούν σε γεννήτριες που τροφοδοτούνται από το σπάνιο φυσικό αέριο. Αυτές οι ανάγκες θα εκτρέψουν ακόμα περισσότερα καύσιμα που θα μπορούσαν διαφορετικά να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικές επιχειρήσεις, ή απλά θα επιβάλουν μεγαλύτερο κόστος στους συμμάχους της Ουκρανίας, οι οποίοι θα πρέπει να παραδώσουν τα καύσιμα. Η Δύση βοηθά την Ουκρανία να επισκευάσει το δίκτυο όσο καλύτερα μπορεί, ενώ δέχεται συνεχείς επιθέσεις. Αλλά από την ρωσική οπτική γωνία, αυτά είναι καλά νέα, καθώς οι επισκευές καταναλώνουν πόρους που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη των μαχών στο μέτωπο.

Το πιο ανησυχητικό πράγμα σχετικά με την εκστρατεία βομβαρδισμών της Ρωσίας είναι ότι η Μόσχα γνωρίζει τι κάνει. Οι Ρώσοι πλήττουν μικρό αριθμό στόχων με σχετικά λίγα όπλα και παράγουν δυσανάλογα [σημαντικά] αποτελέσματα. Παρόλο που Αμερικανοί και Βρετανοί αξιωματούχοι έχουν τακτικά προβλέψει ότι ο ρωσικός στρατός θα εξαντλήσει τα αποθέματα πυρομαχικών του, προφανώς κάπου τα έχει βρει. Η καλά εκτελεσμένη εκστρατεία της Ρωσίας υποδηλώνει ότι η πολεμική της αεροπορία, η οποία μέχρι στιγμής είχε μικρή επιτυχία όταν επρόκειτο να επιτεθεί στις χερσαίες δυνάμεις της Ουκρανίας, έχει διδαχθεί κάτι από τα λάθη του παρελθόντος.

ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ