Ο λαός Vs Donald Trump

Μετά από χρόνια να βλέπει κάποιος τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να περιφρονεί τους δημοκρατικούς κανόνες και το κράτος δικαίου, είναι εύκολο να νιώσει μια αίσθηση δικαίωσης από την απαγγελία κατηγοριών εναντίον του στις αρχές Απριλίου από τον εισαγγελέα του Μανχάταν, Άλβιν Μπραγκ, για παραποίηση επιχειρηματικών αρχείων. Λίγοι αντικειμενικοί παρατηρητές αμφιβάλλουν ότι τα γεγονότα υποστηρίζουν αυτή την παραπομπή ή μια από τις πολλές άλλες πιθανές παραπομπές που αντιμετωπίζει σήμερα ο Τραμπ -συμπεριλαμβανομένων εκείνων για κακό χειρισμό διαβαθμισμένων εγγράφων, άσκηση πίεσης σε εκλογικούς αξιωματούχους στην Τζόρτζια, και υποκίνηση της επίθεσης της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, εμφανίζεται στο δικαστήριο, στη Νέα Υόρκη, τον Απρίλιο του 2023. Timothy A. Clary / Reuters
----------------------------------------------

Όμως η πρώτη ποινική δίωξη πρώην προέδρου και νυν υποψηφίου προέδρου δημιουργεί ένα δίλημμα για την αμερικανική δημοκρατία. Από τη μια πλευρά, στο ιδιαίτερα πολωμένο περιβάλλον των Ηνωμένων Πολιτειών, η δίωξη του Τραμπ δημιουργεί πραγματικό ρίσκο για πολιτική βία και την οπλοποίηση του αμερικανικού νομικού συστήματος. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος ότι η αποτυχία των εισαγγελέων, των δικαστών, και των ενόρκων να καταστήσουν τον Τραμπ υπεύθυνο παρά τις απειλές των Ρεπουμπλικανών θα ενθαρρύνει ακόμη πιο τολμηρές επιθέσεις της δεξιάς κατά της δημοκρατίας και της δημόσιας τάξης.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΝΟΨΗ

Ο πιο προφανής κίνδυνος με την απαγγελία κατηγοριών εναντίον ενός σημαντικού διεκδικητή αξιώματος, και αυτός που έχουν επικαλεστεί πολλοί από την δεξιά σήμερα, είναι ότι οι ποινικές κατηγορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλο για την καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης. Ένα ευρύ φάσμα αυταρχικών καθεστώτων έχουν φυλακίσει πολιτικούς αντιπάλους τις τελευταίες δεκαετίες -συμπεριλαμβανομένων της Αλβανίας και της Μαλαισίας την δεκαετία του 1990, της Ουκρανίας στις αρχές της δεκαετίας του 2010, και της Λευκορωσίας και της Ρωσίας σήμερα. Ο Μαρκ Γκριν, Ρεπουμπλικανός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ από το Τενεσί, έχει κάνει σαφή την σύγκριση με τέτοια καθεστώτα. «Ο Ντανιέλ Ορτέγκα συνέλαβε την αντιπολίτευσή του στη Νικαράγουα, και αυτό το αποκαλούμε φρικτό πράγμα», είπε. «Κύριε Πρόεδρε, σκεφτείτε το αυτό».

Το αμερικανικό νομικό σύστημα δεν είναι ασφαλώς απρόσβλητο από την πολιτικοποίηση. Πράγματι, οι εξαιρετικές προσπάθειες [2] στις οποίες έχουν προχωρήσει οι Δημοκρατικοί εισαγγελείς στο Μανχάταν, πρώτα ο Σάιρους Βανς και στην συνέχεια ο Μπραγκ, για να βρουν κάποια υπόθεση εναντίον ενός ηγέτη του αντίπαλου κόμματος -και το γεγονός ότι ο Μπραγκ κατηγορεί τον Τραμπ για ένα έγκλημα που σπάνια καταδιώκεται από τους εισαγγελείς- δημιουργεί βάσιμες ανησυχίες ότι η παραπομπή του Τραμπ έχει οδηγηθεί τουλάχιστον εν μέρει από τον κομματισμό.

Ωστόσο, οι ευκαιρίες για την πολιτικοποίηση της νομικής διαδικασίας στις ΗΠΑ παραμένουν πολύ στενότερες από όσο σε χώρες όπως η Νικαράγουα και η Ρωσία, όπου οι πολιτικοί αντίπαλοι μπορούν να κρατούνται αυθαίρετα για μήνες χωρίς την δέουσα διαδικασία. Υπάρχουν σαφή όρια στην δυνατότητα των αξιωματούχων των ΗΠΑ να στοχοποιούν πολιτικούς αντιπάλους. Ακόμη και αν η απαγγελία κατηγοριών κατά του Τραμπ από τον Μπραγκ είχε πολιτικά κίνητρα, ο εισαγγελέας έπρεπε να πείσει την πλειοψηφία των τυχαία επιλεγμένων μελών ενός σώματος ενόρκων ότι υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να κατηγορηθεί ο Τραμπ για έγκλημα. Ο Τραμπ δεν μπορεί επίσης να κρατηθεί αυθαίρετα, και η καταδίκη του δεν είναι καθόλου εγγυημένη.

Αυτοί ακριβώς οι περιορισμοί είναι ο λόγος που οι προσπάθειες του ίδιου του Τραμπ να διώξει [ποινικά] τους αντιπάλους του δεν οδήγησαν ποτέ πουθενά. Ο Τραμπ απέτυχε στις προσπάθειές του να επιστρατεύσει νομικές υποθέσεις εναντίον του πρώην διευθυντή του FBI, James Comey, και της αντιπάλου του στις εκλογές του 2016, της πρώην υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον. Ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας, Τζέφρι Μπέρμαν, αντιστάθηκε επίσης με επιτυχία στις προσπάθειες του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Τραμπ να τον πιέσει να ασκήσει δίωξη κατά του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι. Το αμερικανικό δικαστικό σύστημα παραμένει εύρωστο, και η απειλή πολιτικής κατάχρησης είναι πολύ περιορισμένη για να δικαιολογεί την εγκατάλειψη των προσπαθειών για την απόδοση νομικής ευθύνης στον Τραμπ.

Οι επικριτές του κατηγορητηρίου έχουν επίσης υποστηρίξει [3] ότι αυτό θα εξαπολύσει ένα κύμα διώξεων κατά Δημοκρατικών από τους Ρεπουμπλικάνους. Αυτό παραβλέπει, ωστόσο, το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη ένα ιστορικό πολιτικοποιημένων ποινικών διώξεων, που ξεκινά από τις εκτεταμένες και κομματικές έρευνες κατά του προέδρου, Μπιλ Κλίντον, και της οικογένειάς του την δεκαετία του 1990 και εκτείνεται στις πιο κραυγαλέες προσπάθειες του Τραμπ να στοχοποιήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Δεν είναι σαφές ότι η δίωξη του Τραμπ θα κάνει τους Ρεπουμπλικάνους να έχουν περισσότερα κίνητρα από όσα ήδη έχουν για να πολιτικοποιήσουν το δικαστικό σύστημα.