Ο λαός Vs Donald Trump

Σε αυτό το πλαίσιο, οι ηγέτες των Ρεπουμπλικανών ήταν σχεδόν ομόφωνοι στο να παρουσιάσουν την κατηγορία του Τραμπ με ακραίους όρους. Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Kevin McCarthy, την περιέγραψε [9] ως «πρωτοφανή κατάχρηση εξουσίας» και δύο άλλοι εξέχοντες Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής των Αντιπροσώπων την χαρακτήρισαν [10] «πολιτικό κυνήγι μαγισσών» και «ξεκάθαρη και θρασύτατη πολιτική δίωξη» [11]. Ο κύριος αντίπαλος του Τραμπ για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων την κατήγγειλε [12] ως «αντιαμερικανική», και ένας εξέχων συντηρητικός ειδήμων την παρομοίασε [13] με τις «εκκαθαρίσεις του Στάλιν». Άλλοι στο κόμμα συμμερίζονται αυτές τις απόψεις: η μεγάλη πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων θεωρεί την παραπομπή ως πολιτικά υποκινούμενη.

Μέχρι στιγμής, ευτυχώς, δεν υπάρχουν πολλά σημάδια βίας ως απάντηση στο κατηγορητήριο. Αλλά δεδομένου του υψηλού βαθμού πόλωσης και βίαιης ρητορικής, δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να σκιαγραφήσει κανείς ένα σενάριο στο οποίο οι νομικές απειλές κατά του Τραμπ θα κάνουν τους υποστηρικτές του πρώην προέδρου να καταφύγουν στην βία. Οι κίνδυνοι αυτών των επιθέσεων ίσως κλιμακωθούν αν ο Τραμπ φαίνεται να αντιμετωπίζει επικείμενη καταδίκη και φυλάκιση. Οι ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν επιθέσεις στα δικαστήρια, αυξημένη παρενόχληση, ή ακόμη και δολοφονία εισαγγελέων ή πολιτικών που υποστηρίζουν τη νομική δράση, ή επιθέσεις σε πιθανούς μάρτυρες που ετοιμάζονται να καταθέσουν εναντίον του Τραμπ.

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΘΕΝΑΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΙΑΙΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ

Η απειλή της βίας [14] είναι πραγματική. Αλλά το ίδιο είναι και ο κίνδυνος να ενθαρρύνουμε τον εκβιασμό υποκύπτοντας στις απειλές βίας. Αν ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του αντιληφθούν ότι μπορούν να αποφύγουν την νομική λογοδοσία απειλώντας με ταραχές, θα το κάνουν ξανά και ξανά.

Το φάντασμα της βίας του όχλου απειλεί εδώ και καιρό την δημοκρατία. Όπως έχει δείξει ο πολιτικός επιστήμονας, Rob Mickey, η πολιτική βία και η αναταραχή στον αμερικανικό Νότο στα τέλη του 19ου αιώνα έπεισαν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να εγκαταλείψει την Ανασυγκρότηση και να επιτρέψει την εμφάνιση μονοκομματικής διακυβέρνησης που είχε τις ρίζες της στον διαχωρισμό. Πιο πρόσφατα, άτυπες ομάδες ένοπλων υποστηρικτών χρησιμοποιήθηκαν για την καταστολή των κινημάτων της αντιπολίτευσης σε όλο τον κόσμο -συμπεριλαμβανομένων των «εθνοτικών πολεμιστών» στην Κένυα, των οργανωμένων βετεράνων πολέμου στην Αρμενία και την Ζιμπάμπουε, των ανθρακωρύχων στην Ρουμανία, των chiméres στην Αϊτή, των «θεϊκών όχλων» στη Νικαράγουα, και των «συμμοριών που κλωτσάνε την πόρτα» στην Γουιάνα.

Αν και τα παραδείγματα πολιτικής βίας στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι τόσο ακραία όσο αυτές οι περιπτώσεις, ο βίαιος εκβιασμός έχει γίνει μια όλο και πιο συνηθισμένη τακτική των Ρεπουμπλικανών. Οι απειλές βίας μετέπεισαν δύο Ρεπουμπλικανικά μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων που υποστήριξαν την παραπομπή του Τραμπ, τον Άντονι Γκονζάλες και τον Άνταμ Κίνζιντζερ, από το να θέσουν υποψηφιότητα για επανεκλογή. Αφού ο Γκονζάλες αποσύρθηκε από την κούρσα του, ο Τραμπ εξέδωσε μια δήλωση που έλεγε: «1 κάτω, μένουν 9!». Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τζόρτζια, Μπραντ Ράφενσπεργκερ, αντιστάθηκε στις προσπάθειες του Τραμπ να κατασκευάσει μια νίκη στην πολιτεία του, ο πρόεδρος τον χαρακτήρισε «εχθρό του λαού» -προκαλώντας επίθεση ένοπλων διαδηλωτών στο γραφείο του Ράφενσπεργκερ και ένα κύμα απειλών για την ζωή του που ανάγκασε την οικογένειά του να κρυφτεί.

Οι απειλές αυτές είναι ακόμη πιο έντονες για τους χαμηλόβαθμους γραφειοκράτες που έχουν λιγότερη ασφάλεια και λιγότερα οφέλη από την συμμετοχή τους στο δημοκρατικό σύστημα. Οι εργαζόμενοι στις εκλογές, για παράδειγμα, έχουν πληγεί σκληρά από την βία: σύμφωνα με μια έρευνα του Brennan Center, ένας στους έξι εργαζόμενους στις εκλογές [15] έχει υποστεί παρενόχληση ή ακόμη και απειλές θανάτου. Σχεδόν το ένα τρίτο των εκλογικών υπαλλήλων αναφέρει ότι γνωρίζει κάποιον που παραιτήθηκε ή ανέλαβε μειωμένο φόρτο εργασίας λόγω τέτοιων απειλών. Αυτές οι αποχωρήσεις δημιουργούν χώρο για την πλήρωση των κενών θέσεων από άκρως κομματικοποιημένους υπαλλήλους, απειλώντας ουσιαστικά την ακεραιότητα των εκλογών.

Στην πραγματικότητα, ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του έχουν ρητά προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν την απειλή βίας για να αποτρέψουν την δίωξη. Ο Τραμπ προειδοποίησε [16] στα τέλη Μαρτίου ότι αν ασκηθούν διώξεις, «ο ενδεχόμενος θάνατος και ο χαλασμός ... θα μπορούσε να είναι καταστροφικά για την χώρα μας». Τα δεξιά μέσα ενημέρωσης απήχησαν αυτό το μήνυμα: ο παρουσιαστής του Fox News, Jesse Watters, προειδοποίησε [17] ότι «η χώρα δεν πρόκειται να το ανεχτεί αυτό ... οι άνθρωποι καλύτερα να είναι προσεκτικοί» και ο Tucker Carlson, ένας άλλος παρουσιαστής του Fox, δήλωσε [18] ότι τώρα «μάλλον δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να παραδώσετε τα [ημιαυτόματα τυφέκια] AR-15 σας». Τοποθετημένες στο πλαίσιο της έντονης πόλωσης και της αυξανόμενης δεξιάς βίας, τέτοιες απειλές δημιουργούν έναν πραγματικό κίνδυνο ότι ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του θα μπορέσουν να αποθαρρύνουν τους εισαγγελείς, τους δικαστές, ή τους ενόρκους από το να καταστήσουν τους αξιωματούχους υπόλογους για δημοκρατικές ή άλλες καταχρήσεις.

Το διακύβευμα της δίωξης από τον Μπραγκ, καθώς και των άλλων δυνητικών κατηγοριών που αντιμετωπίζει σήμερα ο Τραμπ, υπερβαίνει κατά πολύ το κατά πόσον θα λογοδοτήσει για συγκεκριμένα φερόμενα εγκλήματα. Παρόλο που το κράτος δικαίου είναι ζωτικής σημασίας για την δημοκρατική σταθερότητα, ένας ακόμη πλούσιος λευκός επιχειρηματίας που την γλιτώνει με ένα οικονομικό έγκλημα είναι απίθανο να διαλύσει την δημοκρατία. Αλλά αν ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του αντιληφθούν ότι οι απειλές τους για βία είναι αποτελεσματικές, είναι πιθανό να εμπλακούν σε πιο βίαιη συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο, η αποτυχία δίωξης του Τραμπ θα δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο που κάνει τεράστια ζημιά στην δημοκρατική διαδικασία.