Κατασκοπεύοντας υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Ο Μπάιντεν ήρθε στον Λευκό Οίκο με την υπόσχεση να επαναφέρει τα ανθρώπινα δικαιώματα στο επίκεντρο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά δεν έχει επενδύσει αρκετά για να αντιστρέψει την ζημιά των χρόνων του Τραμπ. Πέρυσι, η κυβέρνησή του κατάργησε μια ανώτερη θέση που είχε δημιουργήσει στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας αφιερωμένη στην δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και το Γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και Εργασίας (Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor) του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν έχει επιβεβαιωμένο βοηθό υπουργό από την αρχή της θητείας του Μπάιντεν. (Ο πρόεδρος δεν έχει προτείνει υποψήφιο από τότε που η επί μακρόν υπέρμαχος της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, Sarah Margon, αποσύρθηκε τον Ιανουάριο, επειδή ο γερουσιαστής, James Risch, Ρεπουμπλικάνος του Αϊντάχο, αρνήθηκε να φέρει τον διορισμό της σε ψηφοφορία). Χωρίς ηγέτες των οποίων η δουλειά είναι να ζητούν συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι απίθανο να λαμβάνουν σε πραγματικό χρόνο ανάλυση των θεμάτων που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν την άποψή τους για τον κόσμο και να ενημερώσουν τις αποφάσεις τους.

Η ανάθεση στην κοινότητα πληροφοριών της τακτικής συλλογής πληροφοριών για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα διορθώσει μια ανεπαρκή γραφειοκρατία ή την έλλειψη πολιτικής βούλησης να γίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα μεγαλύτερη πολιτική προτεραιότητα. Αλλά πράττοντας έτσι θα δοθεί στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής μια σαφέστερη εικόνα των χωρών, των λαών τους, και του τρόπου με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να συνεργαστούν μαζί τους -πράγμα που είναι, φυσικά, η δουλειά της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών.

ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ

Δεκαοκτώ διαφορετικές υπηρεσίες απαρτίζουν την κοινότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και όλες είναι υπεύθυνες για την συλλογή πληροφοριών με βάση τις κορυφαίες προτεραιότητες του προέδρου, του συμβούλου εθνικής ασφάλειας, του διευθυντή των εθνικών μυστικών υπηρεσιών, και των υπόλοιπων μελών του υπουργικού συμβουλίου. Το Εθνικό Πλαίσιο Προτεραιοτήτων Πληροφοριών, ένα έγγραφο που κοινοποιεί τις προτεραιότητες του προέδρου, υποδεικνύει στην κοινότητα πληροφοριών πού να εστιάσει τους προϋπολογισμούς και το προσωπικό της -τα χρήματά της, τα μάτια, και τα αυτιά της. Ανώτεροι εμπειρογνώμονες ανατίθενται σε κάθε θέμα για να συμβουλεύουν τον διευθυντή των εθνικών υπηρεσιών πληροφοριών σχετικά με τις διαδικασίες συλλογής πληροφοριών για το συγκεκριμένο θέμα.

Αυτήν την στιγμή, οι προβληματισμοί σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα μπαίνουν στα ενημερωτικά εγχειρίδια που φτάνουν στους κορυφαίους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής μόνο κατά περίπτωση. Οι ανώτεροι αξιωματούχοι μπορούν συγκεκριμένα να ζητήσουν πληροφορίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα -για παράδειγμα, για διαδηλώσεις που εξελίχθηκαν σε βίαιες ή για πληθυσμούς που διαφεύγουν από συγκρούσεις. Αλλά η προληπτική έρευνα απαιτεί κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα ανθρώπινα δικαιώματα εντάσσονται σε ένα παζλ πολιτικής. Απαιτεί επίσης να γνωρίζει κανείς τι δεν γνωρίζει. Οι ανώτεροι αξιωματούχοι είναι απίθανο να ζητήσουν πληροφορίες για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με γεγονότα ή καταστάσεις τις οποίες δεν γνωρίζουν.

Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εισέρχονται στην πολιτική συζήτηση είναι μέσω διπλωματικών τηλεγραφημάτων από τις πρεσβείες των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Εκτός του ότι ενημερώνουν την ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα τηλεγραφήματα αυτά δίνουν στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής μια εικόνα για το τι συμβαίνει σε κάθε χώρα. Συχνά όμως γράφονται από αξιωματούχους που εδρεύουν στις πρωτεύουσες, πράγμα που σημαίνει ότι μερικές φορές τους διαφεύγουν σημαντικές εξελίξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλού μέσα σε αυτές τις χώρες. Και τα τηλεγραφήματα αυτά δεν διαβιβάζονται απαραίτητα σε αξιωματούχους εκτός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ιδίως αν περιέχουν μόνο συνηθισμένες ενημερώσεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το εσωτερικό τμήμα ανάλυσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Γραφείο Πληροφοριών και Έρευνας, διαθέτει αναλυτές που καλύπτουν θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διαβιβάζουν σχετικές πληροφορίες στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής -για παράδειγμα, επισημαίνουν αν ένας στρατιωτικός εταίρος των ΗΠΑ κακοποιεί αμάχους. Αλλά το γραφείο δεν συλλέγει τις δικές του πληροφορίες. Αντ' αυτού, βασίζεται σε πληροφορίες που προέρχονται από άλλες πηγές, καμία από τις οποίες δεν συλλέγει με τακτικό τρόπο πληροφορίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Όσοι αντιτίθενται στην ανάθεση στην κοινότητα πληροφοριών της συλλογής πληροφοριών σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα υποστηρίζουν ότι η έκρηξη των πληροφοριών ανοικτών πηγών παρέχει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής περισσότερο από αρκετό υλικό για την λήψη τεκμηριωμένων αποφάσεων. Και ναι, τα δεδομένα ανοικτών πηγών θα πρέπει να ενσωματώνονται στις ενημερώσεις για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Αλλά είναι ανόητο να πιστεύει κανείς ότι τα στελέχη του Υπουργείου Άμυνας ή οι αξιωματικοί της Εξωτερικής Υπηρεσίας θα ξοδέψουν ώρες ψάχνοντας στο Διαδίκτυο για βίντεο με την παιδική εργασία στην Ευρώπη ή τον εκτοπισμό ανθρώπων από την χρήση φυτοφαρμάκων στην Κολομβία, ειδικά αν δεν γνωρίζουν ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Ο τεράστιος όγκος των πληροφοριών που υπάρχουν καθιστά τον εντοπισμό ενός προβλήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποκλειστικά μέσω πληροφοριών ανοικτών πηγών σισύφειο έργο.