Η παγίδα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας

2. Νομιμοποιεί την τουρκική εισβολή και κατοχή επί του 37% του συνολικού εδάφους, δηλαδή την παράνομη και μη αναγνωρισμένη από κανέναν πλην Τουρκίας, «ΤΔΒΚ», αφού θα κληθεί να την αναγνωρίσει η Κυπριακή Δημοκρατία χάνοντας το νομικό έρεισμα επί ολόκληρης της νήσου και το ηθικό δικαίωμα καταγγελίας του Αττίλα, καθώς θα έχει αποδεχθεί τα τετελεσμένα του ’74.

3. Επιβάλλει ένα εξωφρενικό «σύστημα» μιας πρακτικά μη λειτουργικής Ομοσπονδίας, που θα έχει 3 διαφορετικές Κυβερνήσεις, 4 Βουλές, 3 Δημόσιες Υπηρεσίες, 3 Δικαστικές εξουσίες, 3 Αστυνομίες, 3 Κυριαρχίες και 3 ιθαγένειες.

4. Παραπλανεί τους Ελληνοκύπριους πολίτες πως η Κύπρος «επανενώνεται» σε μια Ομοσπονδία, όταν ουσιωδώς καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία, αγνοώντας προκλητικά το Κοινοτικό Κεκτημένο και επιβάλλοντας έναν ρατσιστικό διαχωρισμό μεταξύ των Κυπρίων πολιτών μέσα σε έδαφος της ΕΕ, αφού θα δούμε το παράδοξο οι Ελληνοκύπριοι πολίτες της ομόσπονδης Κύπρου να έχουν όλα τα δεδομένα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα σε όλη την ΕΕ, εκτός του εδάφους του όμορου ομόσπονδου μέρους της πατρίδας του.

5. Ανοίγει την Κερκόπορτα για την Τουρκία στον Νότο, καθώς αυτή σαν μέλος του G20, θα εξαγοράσει όλους τους παραγωγικούς τομείς του ελληνοκυπριακού ομόσπονδου μέλους, ως απόρροια των οικονομικών δυνατοτήτων της, αλλοιώνοντας την δημογραφική σύνθεσή του και εκτουρκίζοντάς το.

6. Νομιμοποιεί την αλλοίωση του εντόπιου πληθυσμού από την αθρόα «εισαγωγή» Τούρκων εποίκων.

7. Μονιμοποιεί την έμμεση βρετανική κυριαρχία στα εδάφη της Μεγαλονήσου, μέσω του καθεστώτος των βάσεων.

Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να αγωνιστεί για την καθιέρωση ενός νέου πλαισίου λύσης που θα επιβάλλει: τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής, την έξωση των Τούρκων εποίκων, και τον επαναπατρισμό όλων των εκδιωχθέντων από τις εστίες και τις περιουσίες τους, ώστε να εξασφαλιστούν: α) η ειρηνική συνύπαρξη των Ελληνοκυπρίων με τους ιθαγενείς Τουρκοκυπρίους (οι γηγενείς Μουσουλμάνοι Τουρκοκύπριοι πολίτες του νομίμου κράτους, που διαμένουν στα κατεχόμενα, απολαμβάνουν όλων των πολιτικών δικαιωμάτων/δικαιώματα διαμονής/διακίνησης ενώ δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο για τους Εληνοκύπριους) και β) η αξιοποίηση του τεράστιου Κυπριακού ενεργειακού πλούτου προς όφελος όλων και φυσικά της Ευρώπης [12] [13].

Η ΕΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗΣ

Για να μπορέσει ο νέος Πρόεδρος να ανατρέψει την ΔΔΟ, χρειάζεται μια νέα στρατηγική για την διαχείριση του εθνικού θέματος σε συνεργασία με την Ελλάδα, καθώς και να εκμεταλλευθεί την τρέχουσα γεωπολιτική συγκυρία. Ο πόλεμος στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο του 2022 είχε επιπτώσεις και στο Κυπριακό, διότι στην συνείδηση πολλών στην Δύση, ολοένα και διευρύνεται η πεποίθηση ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν διαφέρει καθόλου από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, συνέπεια και της μετατόπισης της Τουρκίας από πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, σε συμπαραστάτη των Ευρασιατικών δυνάμεων και του Ισλαμικού Κράτους. Αυτά, σε συνδυασμό με την προβληματική συμπεριφορά της σαν μέλος του ΝΑΤΟ (συνεχείς προκλήσεις σε Ελλάδα-Κύπρο, εκβιασμοί σε Σουηδία-Φινλανδία, προμήθεια προηγμένων ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων, περιφρόνηση των Δυτικών κυρώσεων σε Ιράν και Ρωσία) δημιουργούν στον ελληνισμό τεράστια περιθώρια διπλωματικών ελιγμών.

Επιπλέον, οι πληγές που έχει ανοίξει η διακυβέρνηση του Ερντογανικού ΑΚΡ, όπως: φτώχεια, πληθωρισμός, υποτίμηση νομίσματος, διαφθορά, ασφυκτικός έλεγχος δικαιοσύνης-στρατού-δημόσιας διοίκησης, καταπίεση ατομικών δικαιωμάτων-ελευθερίας του τύπου, νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις, με πλήρη ανατροπή όλων των φιλοδυτικών κοινωνικών παλαιών ισορροπιών, και τέλος οι ζημίες άνω των 100 δισ. δολαρίων σύμφωνα με τους συνοπτικούς υπολογισμούς διεθνών οργανισμών, από τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου του 2023, δημιουργούν για την γείτονα μια κατάσταση αδυναμίας [14].

Μια νέα στρατηγική που θα εμπλέκει περισσότερο την ΕΕ, φαίνεται πως προκρίνει ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, όταν, λίγες μέρες μετά την εκλογή του, δήλωσε ότι θα προτείνει πολιτικές προσωπικότητες από κράτη-μέλη της Ένωσης προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, σχετικά με περαιτέρω εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό [15]. Οι λόγοι έχουν να κάνουν με το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, δηλαδή το σύστημα αξιών και την προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο, αλλά και την συμπόρευση των 27 κρατών-μελών (εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου που αποχώρησε στις 31 Ιανουαρίου 2020) με θεσμούς, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που πλειστάκις έχει καταδικάσει την Τουρκία. Παράδειγμα αποτελεί η Έκθεση Προόδου του 2015 για την Τουρκία που εγκρίθηκε από την Επιτροπή Εξωτερικών του Ευρωκοινοβουλίου, που την καλεί να επιστρέψει την πόλη της Αμμοχώστου με παράλληλο άνοιγμα του λιμανιού της πόλης με τρόπο αποδεκτό από όλους, κάνοντας αναφορά και στο ζήτημα των αγνοουμένων όπου θα πρέπει να συνδράμει με εποικοδομητικό τρόπο, πχ. με άνοιγμα στρατιωτικών αρχείων κλπ.

Επιπροσθέτως η Έκθεση καλεί την Τουρκία να προχωρήσει στην υπογραφή του πρωτοκόλλου της Άγκυρας, όπως επίσης και την Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας/UNCLOS, κάνοντας επίσης σημαντικές αναφορές για τα ζητήματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του λόγου, το Κουρδικό, όπου η Τουρκία πρέπει να κάνει βήματα ώστε να μπορεί να προχωρήσει η ενταξιακή της διαδικασία. [16]

Η εμπλοκή της ΕΕ στην επίλυση του Κυπριακού με επίσημο αίτημα από την Λευκωσία, θα διασφαλίσει: