Alexander Cooley
Η διεθνής τάξη ευνοεί τώρα μια ποικιλία αντιφιλελεύθερων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων αυταρχικών κρατών, όπως η Κίνα [1], που απορρίπτουν συλλήβδην την φιλελεύθερη δημοκρατία, καθώς και αντιδραστικών λαϊκιστών και συντηρητικών αυταρχικών που τοποθετούνται ως προστάτες των αποκαλούμενων παραδοσιακών αξιών και της εθνικής κουλτούρας, καθώς σταδιακά ανατρέπουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και το κράτος δικαίου.
Η παγκόσμια εκστρατεία για την ανάκτηση του καζακικού πλούτου και την απαλλαγή των καζακικών θεσμών από την επιρροή του Nazarbayev βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά είναι πιθανό να εμπλέξει μια μεγαλύτερη και πιο ποικίλη ομάδα διεθνών δρώντων από όσο θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ακόμη και οι πιο φλογεροί επικριτές του Nazarbayev.
Η Ουάσινγκτον μπορεί να προσφέρει εναλλακτικές μορφές δέσμευσης, για παράδειγμα, όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη, την βοήθεια κατά της διαφθοράς, και την βοήθεια για την δημόσια υγεία, με την πεποίθηση ότι παραμένει ένας σημαντικός, αν και όχι πλέον απαραίτητος, παίκτης.
Πρόσφατα, η Κίνα, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αρχίσει να ανταγωνίζονται για επιρροή στην Κεντρική Ασία. Όμως, σε αντίθεση με το Αφγανιστάν κατά το τελευταίο Μεγάλο Παιχνίδι οι κυβερνήσεις εκεί είναι αρκετά ισχυρές για να χρησιμοποιήσουν την σύγκρουση προς όφελός τους. Η περίπτωση της Κεντρικής Ασίας δεν είναι μια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν, αλλά ένας οδηγός για το τι πρόκειται να έρθει: άνοδος των νέων παικτών και μείωση της επιρροής της Δύσης σε έναν πολυπολικό κόσμο.