David G. Victor
Πολλοί ακτιβιστές και ορισμένες κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να υιοθετούν μια νέα θεωρία κλιματικής συνεργασίας που αποφεύγει την αναζήτηση συναίνεσης μεταξύ όλων των εθνών -σχεδόν πάντα μια συνταγή για τον ελάχιστο και βραδύτερο κοινό παρονομαστή. H νέα προσέγγιση εστιάζει, ανά τομέα, στις τεχνολογίες, τις επιχειρήσεις και τις πολιτικές που είναι απαραίτητες για την δημιουργία μιας καθαρότερης οικονομίας.
Οι ειδικοί έχουν αποδώσει στην κλιματική αλλαγή καταστροφές όπως τον καύσωνα του 2003 στην Γαλλία που σκότωσε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους και τον καύσωνα 2010 στην Ρωσία που σκότωσε περίπου 15.000, μαζί με άλλες μεγάλες καταιγίδες και ξηρασίες, όπως το καψάλισμα που καταστρέφει αγροτικές περιοχές στην Αυστραλία.
Οι χαμηλές τιμές τού πετρελαίου ίσως αναγκάσουν ορισμένους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου να σταματήσουν τις γεωτρήσεις. Αλλά η πτώση των τιμών μπορεί επίσης να δημιουργήσει μια αρκετά μεγάλη ευκαιρία για νέα σχέδια εξερεύνησης πετρελαίου, όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο σε πεδία βαθέων υδάτων, τα οποία έχουν μεγάλους χρόνους παράδοσης και δεν βασίζονται αποκλειστικά στις σημερινές τιμές τού πετρελαίου.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η κλιματική διπλωματία έχει επικεντρωθεί στο διοξείδιο του άνθρακα. Αλλά για τουλάχιστον το 40% της υπερθέρμανσης του πλανήτη μπορεί να κατηγορηθεί μια ομάδα ρύπων μικρότερης διάρκειας ζωής, που προκαλούν επίσης ζημιές στις καλλιέργειες και ασθένειες στους ανθρώπους στα αναπτυσσόμενα κράτη. Το φρένο στη ρύπανση θα εξυπηρετούσε επομένως δύο στόχους, εμπλέκοντας τελικά χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία στο θέμα της κλιματικής αλλαγής.