
Shadi Hamid
Οι κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής, ακόμα και οι κοσμικές και σχετικά προοδευτικές, έχουν ισχυρό κίνητρο για να εισαγάγουν το Ισλάμ στην εξωτερική πολιτική τους, χρησιμοποιώντας θρησκευτικές ιδέες για να αυξήσουν το κύρος τους και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στο εξωτερικό˙ να αναπτύξουν, με άλλα λόγια, αυτό που αποκαλούμε «ισλαμική ήπια ισχύ».
Οι συζητήσεις για την ιδεολογία και την ταυτότητα αναδύονται νωρίς στις δημοκρατικές μεταβάσεις, όπως το έκαναν και κατά την Αραβική Άνοιξη. Αλλά το να σκεφτείς βαθιά τον μετα- ή τον αντι-φιλελευθερισμό απαιτεί ένα ελάχιστο επίπεδο ελεύθερης έκφρασης και έρευνας που επί του παρόντος λείπει από το μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής. Ως αποτέλεσμα, η καρδιά των συζητήσεων για τις εναλλακτικές λύσεις στον φιλελευθερισμό έχει μετατοπιστεί από την Ανατολή στην Δύση.
Πολλοί ανησυχούν για την σκληροπυρηνική, συντηρητική φύση της Αδελφότητας στην Αίγυπτο, αλλά η οργάνωση αυτή θα ακολουθήσει μια πιο μετριοπαθή γραμμή για να ασκήσει την εξουσία στο μέλλον.