Όταν οι εταιρείες αποκομίζουν τα κέρδη τους σε βάρος των απλών πολιτών και χρησιμοποιούν τα χρήματά τους για να διασφαλίσουν ότι δεν θα πληρώνουν το δίκαιο μερίδιο των φόρων τους, αυτό αυξάνει την οργή του κοινού και απειλεί την σταθερότητα των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων.
Παρόλο που το ξέσπασμα της COVID-19 ήταν καταστροφικό, οι μελλοντικές πανδημίες που θα ενισχύονται από την ταχεία αποψίλωση των δασών και την κλιματική αλλαγή, μπορεί να είναι ακόμη χειρότερες. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται για την επόμενη πανδημία τώρα.
Η κατανάλωση ενέργειας και οι εκπομπές είναι τόσο χαμηλές στην υποσαχάρια Αφρική που ακόμη και ο τριπλασιασμός της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας μέσω φυσικού αερίου θα προσέθετε μόλις 0,6 % στις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Ελλείψει οριστικής απάντησης, η φημολογία και οι κατηγορίες για την προέλευση του νέου κορωνοϊού εμποδίζουν την διεθνή συνεργασία για τον τερματισμό αυτής της πανδημίας και παρακωλύουν τις απαραίτητες επενδύσεις που θα χρειαστούν για την πρόληψη, τον εντοπισμό, και την καταπολέμηση της επόμενης πανδημίας.
Οι κυβερνήσεις έχουν πλέον μόνο 30 χρόνια για να μειώσουν ριζικά τις παγκόσμιες εκπομπές πριν ο πλανήτης αντιμετωπίσει μια σειρά επικίνδυνων σημείων καμπής. Αυτό το συμπιεσμένο χρονικό πλαίσιο σημαίνει ότι οποιαδήποτε επιτυχημένη πολιτική για το κλίμα πρέπει να είναι ενοχλητικά παρεμβατική.
Δεδομένου του αριθμού των οικονομικών, τεχνικών και υλικοτεχνικών εμποδίων που παρακωλύουν την οικοδόμηση ασφαλέστερων, αποδοτικότερων και οικονομικά ανταγωνιστικών αντιδραστήρων, η πυρηνική ενέργεια δεν θα είναι σε θέση να αντικαταστήσει άλλες μορφές παραγωγής ενέργειας αρκετά γρήγορα ώστε να επιτευχθούν τα απαραίτητα επίπεδα μείωσης των εκπομπών άνθρακα.
Ο προτεινόμενος Κανονισμός της Τεχνητής Νοημοσύνης, αποτελούμενος από 85 άρθρα, εισάγει μια κατηγοριοποίηση των συστημάτων ΑΙ, με εύρος ρίσκου που κυμαίνεται από «Απαράδεκτο», έως «Υψηλό», έως «Περιορισμένο-Ήσσονος σημασίας».
Εάν η κρίση που έφερε η πανδημία της COVID-19 χρησιμεύσει ως κάλεσμα αφύπνισης -ένα κίνητρο για επένδυση σε ένα πιο αποτελεσματικό πολυμερές σύστημα- τότε ο κόσμος θα είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένος όταν ενσκήψει η επόμενη παγκόσμια πανδημία, αυξάνοντας την πιθανότητα ότι οι επιταγές της συνεργασίας θα κερδίσουν έναντι των πιέσεων του ανταγωνισμού.
Οι μαθητές που λαμβάνουν σχολική εκπαίδευση υψηλής ποιότητας κερδίζουν περισσότερα από όσα οι αντίστοιχοί τους που δεν την λαμβάνουν, και ότι οι χώρες τους επιτυγχάνουν ταυτόχρονα υψηλότερα ποσοστά οικονομικής ανάπτυξης.
Οι τρεις χώρες που τα πήγαν παγκοσμίως καλύτερα στον κόσμο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η Ταϊβάν, η Νότια Κορέα και το Ισραήλ, έχουν κοινή μια γενική αίσθηση παράνοιας: έναν φόβο ότι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από οποιονδήποτε αριθμό απειλών που απορρέουν, άμεσα ή έμμεσα, από εχθρικές δυνάμεις στις περιοχές τους. Γι’ αυτό αντιδρούν γρηγορότερα και καλύτερα.