Οι κανόνες του παιχνιδιού του Πούτιν

Δεν αρκεί, όμως, ένας συνδυασμός περιορισμού και επιλεκτικού διαλόγου. Η κυβέρνηση του Μπάιντεν θα πρέπει επίσης να ξεκινήσει μια συντονισμένη προσπάθεια προσέγγισης του ρωσικού λαού. Η βασική αρχή αυτής της προσέγγισης πρέπει να είναι μια έντονη διαφοροποίηση μεταξύ της ρωσικής κυβέρνησης και της ρωσικής κοινωνίας. Υπάρχουν ακόμη προγράμματα σε λειτουργία για να επικοινωνήσουν με τους απλούς Ρώσους, και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεχίσουν να τα επεκτείνουν όταν είναι δυνατόν. Οι ανταλλαγές σε τομείς όπως ο αθλητισμός, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός και οι τέχνες είναι ίσως μικρές προσπάθειες στο μεγάλο σχήμα της συνολικής σχέσης, αλλά είναι φθηνές και καλύτερες από το τίποτα. Ομάδες των ΗΠΑ και της Ρωσίας θα πρέπει να συνεχίσουν τον άτυπο διάλογο σε μια σειρά θεμάτων, όπως η επιστήμη, η υγεία, η πολιτική για το κλίμα, η δημόσια υγεία, και η ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων. Θα είναι σημαντικό να οριστεί αυτή η προσέγγιση με μη πολιτικούς όρους. Οι προσπάθειες κατήχησης στους μέσους Ρώσους σχετικά με το πώς να οργανώσουν καλύτερα το πολιτικό τους σύστημα θα είναι ιδιαίτερα μη πειστικές μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 6ης Ιανουαρίου.

Αυτή η στρατηγική κοινωνικής δέσμευσης θα πρέπει να προάγει την προοπτική καλύτερων σχέσεων σε μια μετα-Πούτιν εποχή. Όποτε και όπως κι αν έρθει, θα είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να υπάρχει ένα ευρύτερο σύνολο Ρώσων δρώντων εξοικειωμένων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους ανθρώπους τους, όπως θα είναι σημαντικό να υπάρχουν Αμερικανοί που έχουν την ίδια γνώση για την Ρωσία. Οι έρευνες της κοινής γνώμης μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 έδειξαν μια ρωσική κοινωνία πρόθυμη να συνεργαστεί με τον κόσμο, παρά το μοντέλο που προωθούν οι πολιτικοί ηγέτες και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Αυτή η τάση είναι ιδιαίτερα έντονη στους νεότερους Ρώσους [12], οι οποίοι είναι πιο φιλοδυτικοί από τις παλαιότερες γενιές.

Αυτή η στρατηγική κοινωνικής προσέγγισης δεν θα είναι εύκολη. Το νέο σύνταγμα του Πούτιν και η φυλάκιση του Ναβάλνι είναι μόνο οι δύο πιο προφανείς εκδηλώσεις μιας συνεχιζόμενης καταστολής. Το ρωσικό κράτος φαίνεται να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο να αποτρέψει ή να τιμωρήσει τις διασυνδέσεις των πολιτών με την Δύση. Στο τέλος του 2020, η Δούμα προώθησε μια σειρά νόμων που επέτρεψαν στο κράτος να μπλοκάρει ιστότοπους όπως το YouTube, το Facebook και το Twitter, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη την διεξαγωγή πολιτικών συναντήσεων, και δίνοντας στην κυβέρνηση την δυνατότητα να χαρακτηρίσει άτομα και οργανισμούς ως «ξένους πράκτορες» επειδή δέχθηκαν υποστήριξη από το εξωτερικό για πολιτική δραστηριότητα. Η ελαστικότητα των εννοιών «υποστήριξη» και «πολιτική δραστηριότητα» θα κάνει αυτόν τον νέο νόμο ένα πολύ ευέλικτο όπλο στα χέρια της ρωσικής επιβολής του νόμου. Θα καταστήσει επίσης πιο περίπλοκη την στρατηγική της δημιουργίας σχέσεων με τους μέσους Ρώσους.

Αν και είναι απίθανο η Ρωσία να προσπαθήσει να απαγορεύσει τους Δυτικούς ιστότοπους μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η Μόσχα θα μπορούσε να τους πιέσει όλο και περισσότερο να αφαιρέσουν ανεπιθύμητο περιεχόμενο. Η Ρωσία τα τελευταία χρόνια προσπάθησε να περιορίσει και να παραλύσει το έργο του χρηματοδοτούμενου από τις ΗΠΑ Radio Free Europe / Radio Liberty μέσα στην Ρωσία. Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να αναπτύξει ένα σχέδιο για να υπερασπιστεί το RFE/RL από παρενόχληση και να επινοήσει πρόσθετους τρόπους για να υποστηρίξει την ελεύθερη ροή πληροφοριών από έξω προς την Ρωσία. Οι νεαροί Ρώσοι, όπως και οι νέοι παντού, λαμβάνουν όλο και περισσότερες πληροφορίες από το διαδίκτυο. Ειδήσεις από μια σειρά χώρων -εκπαίδευση, πολιτισμός, επιστήμη και κοινωνία των πολιτών- μπορούν ενδεχομένως να μεταφερθούν εξ αποστάσεως, επεκτείνοντας την πρόσβαση σε μια ευρύτερη ομάδα Ρώσων πολιτών.

Η γεωπολιτική αντιπαράθεση με την Ρωσία έχει καταστήσει δυσκολότερη την πραγματοποίηση επαφών μεταξύ των ανθρώπων. Η αποβολή της U.S. Agency for International Development από την Ρωσία το 2012 τερμάτισε ένα ευρύ φάσμα προγραμμάτων που στόχευαν στις μέσες ανησυχίες των πολιτών, όπως θέματα υγείας, επιχειρήσεων, και νομικών υποθέσεων. Η εκλογική παρέμβαση της Ρωσίας το 2016 και η δηλητηρίαση του πρώην κατασκόπου Sergei Skripal το 2018 στο Ηνωμένο Βασίλειο οδήγησαν προβλέψιμα σε έναν ακόμα γύρο διπλωματικών αψιμαχιών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Πριν από την πανδημία, η ουρά για τη λήψη μιας συνηθισμένης αμερικανικής βίζας στη Μόσχα είχε διάρκεια δέκα μηνών, αναγκάζοντας δεκάδες χιλιάδες Ρώσους να ταξιδεύουν σε γειτονικές χώρες για να εξασφαλίσουν μια [βίζα].

Τον Δεκέμβριο του 2020, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδείνωσαν το πρόβλημα αυτό, ανακοινώνοντας σχέδια για οριστικό κλείσιμο του προξενείου στο Βλαδιβοστόκ και αναστολή λειτουργίας σε εκείνο στο Αικατερίνμπουργκ, επικαλούμενες τα αυστηρά όρια προσωπικού που επέβαλε η Ρωσία. Αυτό θα άφηνε τις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο με την πρεσβεία στη Μόσχα, μια εξαιρετικά ανεπαρκή διπλωματική παρουσία στη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου. Συγκριτικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πέντε διπλωματικές αποστολές στην Ινδία και έξι στην Κίνα και την Γερμανία. Η διοίκηση του Μπάιντεν πρέπει να αντιστρέψει αμέσως αυτήν την προξενική απόφαση. Πιο φιλόδοξα, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αρχίσει ήσυχα να διερευνά προσπάθειες για να ανατρέψει προηγούμενες διπλωματικές απελάσεις, ενώ θα επαναλαμβάνει τις αντιρρήσεις της για τις ενέργειες που τις υποκίνησαν. Αυτό δεν θα ήταν ένα θέμα του να αγνοηθεί η κακόβουλη ρωσική συμπεριφορά. Τα προξενικά ζητήματα δεν επηρεάζουν τον Πούτιν και απλώς πλήττουν τους μέσους ταξιδιώτες.

ΠΕΙΘΩ, ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ