Το παιχνίδι αυτοπεποίθησης του Xi Jinping

Δεδομένης αυτής της πραγματικότητας, υπάρχουν σαφή όρια στο τι μπορούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να διαμορφώσουν την τροχιά της Κίνας. Η πίεση στο Πεκίνο να κάνει μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό θα αποφέρει ελάχιστα. Η ελίτ του κόμματος έχει συμπεράνει ότι το πολιτικό τους σύστημα έχει βελτιστοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό για να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες προκλήσεις της χώρας, και τα γεγονότα των τελευταίων ετών μόνο επιβεβαίωσαν στον Σι ότι ένα άκαμπτα καθοδηγούμενο από το κόμμα οικονομικό σύστημα είναι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη του σοσιαλιστικού εκσυγχρονισμού μέχρι το 2035.

Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σημαντική μόχλευση στην διαμόρφωση του στρατηγικού περιβάλλοντος στον Ινδο-Ειρηνικό. Ο Σι πιθανότατα θα εμφανιστεί υπερενισχυμένος από το 20ο Συνέδριο του Κόμματος του επόμενου έτους και είναι εύκολο να προβλέψουμε ότι η πολυετής παύση του στις μεγάλες κρατικές επισκέψεις στο εξωτερικό θα τελειώσει με έναν διπλωματικό «βομβαρδισμό» στην γύρω περιοχή. Η Ουάσιγκτον μπορεί να αμβλύνει την αποτελεσματικότητα αυτής της προσπάθειας υποβάλλοντας αμέσως αίτηση για ένταξη στην Συνολική και Προοδευτική Συμφωνία για την Συνεργασία Εκατέρωθεν του Ειρηνικού (Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership, CPTPP), την εμπορική συμφωνία που προέκυψε όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αποχώρησε από μια προηγούμενη εκδοχή της. Μια τέτοια κίνηση θα απαιτούσε πραγματικά πολιτικά κότσια, αλλά θα απέφερε επίσης άμεσα και μακροχρόνια στρατηγικά οφέλη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να εργαστούν για να επεκτείνουν την Quad -την συνεργασία τους με την Αυστραλία, την Ινδία, και την Ιαπωνία- ώστε να συμπεριλάβει ένα ευρύτερο φάσμα δραστηριοτήτων για την ασφάλεια και την οικονομία. Μια σύνοδος κορυφής των ηγετών της Τετραμερούς, προγραμματισμένη λίγο μετά το 20ο Συνέδριο του Κόμματος θα στερούσε από τον Σι λίγη από την μετασυνεδριακή λάμψη του. Η AUKUS πρέπει να εκπληρώσει την δεδηλωμένη αποστολή της, επεκτεινόμενη ώστε να συμπεριλάβει επιπλέον εταίρους, κατά προτίμηση μη αγγλοσαξονικά έθνη, με την Ιαπωνία να είναι η πιο σημαντική, που αντιπροσωπεύουν την μελλοντική ηγεσία του Ινδο-Ειρηνικού. Φυσικά, καμία στρατηγική για την Κίνα δεν μπορεί να υπάρξει εάν το εσωτερικό των ΗΠΑ είναι αδύναμο και διχασμένο. Οποιεσδήποτε προσπάθειες για την ενίσχυση της θεμελιώδους ανθεκτικότητας των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένα πλήγμα στην άποψη του Σι ότι το πολιτικό σύστημα της Κίνας μπορεί να θάψει τις φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Η αίσθηση του επείγοντος και η εστίαση του Σι, που είναι οικοδομημένες στην αντίληψη της εγχώριας ισχύος και των φευγαλέων ευκαιριών, έχουν αποδειχθεί ότι είναι τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά του. Προς το παρόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να διαθέτουν ένα σημαντικό συνολικό πλεονέκτημα έναντι της Κίνας σε στρατιωτική, διπλωματική, και οικονομική ισχύ. Αλλά εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι αναλυτές των ΗΠΑ δεν αναπτύξουν την δική τους αίσθηση του επείγοντος και της εστίασης με βάση μια ακριβή αξιολόγηση των δυνάμεων και των ικανοτήτων της Κίνας, αυτό το προβάδισμα μπορεί να μην διαρκέσει.

Σύνδεσμοι:
[1] http://cpc.people.com.cn/n1/2021/1116/c64387-32284167.html
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-06-22/xis-gamble
[3] https://www.nybooks.com/articles/1991/09/26/the-anatomy-of-collapse/
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-06-22/chinas-economic...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-10-01/end-chinas-rise
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-11-10/red-china
[7] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-04-07/chinas-shrinkin...
[8] https://opensource.csis.org/features/beijing-narrative-us-decline/
[9] https://www.foreignaffairs.com/reviews/review-essay/2020-08-11/one-count...

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/asia/2021-11-23/xis-confidence-game