Η πολιτική της Αμερικής για την Κίνα δεν λειτουργεί

Αυτές οι προσπάθειες αποκλεισμού της Κίνας σίγουρα θα βλάψουν την Κίνα, αλλά θα βλάψουν και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε τεράστιο ανταγωνιστικό μειονέκτημα και οι Αμερικανοί καταναλωτές πληρώνουν το τίμημα. Ένα λογικό βήμα για την διόρθωση αυτού του προβλήματος θα ήταν ο περιορισμός των δασμών στις εισαγωγές κινεζικών καταναλωτικών αγαθών, γεγονός που τα καθιστά ακριβότερα για τους καταναλωτές των ΗΠΑ. Αυτοί [οι δασμοί] είναι πολιτικά δημοφιλείς αλλά οικονομικά ανούσιοι. Βλάπτουν την Κίνα, αλλά βλάπτουν και τους δημιουργούς θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των απλών εταιρειών που εξαρτώνται από Κινέζους προμηθευτές, έχουν λίγες εναλλακτικές, και έχουν συντριβεί υπό το βάρος του πληθωρισμού και των υψηλών λογαριασμών ενέργειας. Αλλά αυτοί δεν πρέπει να αρθούν χωρίς να ληφθεί κάτι σε αντάλλαγμα. Για παράδειγμα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να πιέσει την Κίνα να τηρήσει τους όρους της πρώτης φάσης της εμπορικής συμφωνίας του 2020, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς περισσότερων αγροτικών προϊόντων των ΗΠΑ. Θα πρέπει επίσης να ζητηθεί από την Κίνα να ανοίξει τις αγορές της σε περισσότερα προϊόντα των ΗΠΑ.

ΠΕΙΤΕ ΤΑ

Τελικά, ο ανταγωνισμός με την Κίνα ξεκινά από το εσωτερικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα έχουν πολύ διαφορετικά πολιτικά συστήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ανώτερες, αλλά αυτό πρέπει να αποδειχθεί μέσω αποτελεσμάτων. Τούτο σημαίνει εμμονή στις αρχές που έκαναν την οικονομία των ΗΠΑ ζηλευτή στον κόσμο και θεμελιώδη για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Σημαίνει επίσης την επίδειξη οικονομικής ηγεσίας στο εξωτερικό.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό η Ουάσιγκτον να κερδίσει τον αγώνα για την ανάπτυξη τεχνολογιών και την προσέλκυση ταλέντων. Η οικονομική επιτυχία θα οδηγηθεί σε μεγάλο βαθμό από την τεχνολογική υπεροχή. Αυτό απαιτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες όχι απλώς να αναπτύξουν αυτές τις τεχνολογίες του μέλλοντος, αλλά να τις εμπορευματοποιήσουν και να μην τις αποθηκεύσουν. Απαιτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες να θέσουν παγκόσμια πρότυπα αντί να παραχωρήσουν τον αγωνιστικό χώρο στην Κίνα. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να πρωτοστατούν στο εμπόριο, όχι να αποχωρούν από τις ίδιες τις συμφωνίες που η Κίνα έχει αιτηθεί για να ενταχθεί και να αποκόπτουν τους Αμερικανούς εργάτες από εξαγωγικές ευκαιρίες.

Σίγουρα, οι εντάσεις ασφαλείας εμπλέκονται στην σχέση, και η Κίνα του Xi είναι ένας τρομερός ανταγωνιστής για τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να υιοθετήσουν μια πολύ σκληρή προσέγγιση. Το Πεκίνο ακολουθεί πολιτικές εχθρικές προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε πολλούς τομείς και είναι απίθανο να προσαρμοστεί σύντομα. Η Ουάσιγκτον πρέπει να είναι σκληροπυρηνική αλλά δίκαιη, ανοιχτή στον διάλογο αλλά όχι για χάρη του διαλόγου, και προετοιμασμένη για σκληρό, μακρό μόχθο στην επιδίωξη ιδιοτελούς συντονισμού με την Κίνα.

Μια τέτοια συνεργασία είχε νόημα στο παρελθόν. Στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης του 2008, η Κίνα ήταν τεράστιος κάτοχος χρεογράφων εταιρικών, τραπεζικών, και των Fannie Mae και Freddie Mac. Ο στενός συντονισμός που δημιουργήθηκε με τους Κινέζους ηγέτες κατά την διάρκεια του Στρατηγικού Οικονομικού Διαλόγου βοήθησε την Ουάσιγκτον να πείσει το Πεκίνο να μην πουλήσει τίτλους των ΗΠΑ, κάτι που ήταν κρίσιμο για την αποφυγή μιας άλλης Μεγάλης Ύφεσης. Το κινεζικό πακέτο τόνωσης που ακολούθησε το πρώτο G-20 το 2008 βοήθησε επίσης στην εξουδετέρωση των επιπτώσεων της κρίσης και στην ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης.

Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις είναι αναπόφευκτες και θα είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν με τρόπους που περιορίζουν την οικονομική δυσπραγία και στις δύο χώρες και στον κόσμο, εάν οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες και κινητήριες δυνάμεις της οικονομικής ανάπτυξης είναι σε θέση να επικοινωνήσουν και να συντονιστούν για να προβλέψουν και να αποτρέψουν την οικονομική αναταραχή, καθώς και τον μετριασμό των επιπτώσεών της. Και είναι προς τα κοινά συμφέροντα της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών να κάνουν ακριβώς αυτό. Αλλά αυτό απαιτεί από την υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Janet Yellen, και τους συναδέλφους της να έχουν τακτικό διάλογο με τους Κινέζους ομολόγους τους όπου συζητούν και παρακολουθούν παγκόσμιους και εγχώριους μακροοικονομικούς και χρηματοοικονομικούς κινδύνους.

Ένα σοκ στην πραγματική οικονομία μπορεί να μεταφερθεί γρήγορα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι οικονομικές υπερβολές μπορούν να προκαλέσουν όλεθρο στις ζωές των ανθρώπων εάν δεν αντιμετωπιστούν. Η σύγχρονη χρηματοδότηση, όπου τα χρήματα μπορούν να κινούνται σε όλο τον κόσμο με την ταχύτητα του φωτός, κάνουν τον κόσμο να φαίνεται σαν ένα ολοένα και πιο μικρό μέρος. Η κινεζική οικονομία είναι τόσο μεγάλη και ενσωματωμένη σε παγκόσμιο επίπεδο που οι διαταραχές εκεί το 2015 και το 2021 αντήχησαν αμέσως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Και, φυσικά, οι πρωτογενείς και δευτερογενείς οικονομικοί και χρηματοπιστωτικοί δεσμοί μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών είναι τόσο ευρείς και βαθείς που δεν μπορούν να απορριφθούν, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα σημαντικό αμφότερα τα κράτη να μοιράζονται απόψεις για τους μακροοικονομικούς κινδύνους. Η Κίνα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κάτοχος ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου και μεγάλος επενδυτής σε άλλους τίτλους των ΗΠΑ, επομένως είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών να κατανοήσει η Κίνα την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ και να εμπιστευτεί τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ, ιδιαίτερα όταν στο Κογκρέσο γίνονται καυγάδες για το όριο του χρέους. Η έλλειψη διαφάνειας σχετικά με τον δανεισμό της Κίνας προς ορισμένες πολύ προβληματικές οικονομίες και το μεγάλο ποσό επιχειρηματικών επενδύσεων των ΗΠΑ στην κινεζική οικονομία, που μπορεί να φαίνεται σαν κάτι άγνωστο στους εξωτερικούς αναλυτές και όπου οι απότομες αλλαγές πολιτικής μπορούν να αιφνιδιάσουν την αγορά, σημαίνει ότι είναι κρίσιμο και για τα δύο κράτη οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ να έχουν καλύτερη κατανόηση των οικονομικών πολιτικών και των προκλήσεων της Κίνας.