Bonnie S. Glaser
Η αποφυγή του πολέμου στο Στενό της Ταϊβάν προϋποθέτει το να αποτραπούν όλες οι πλευρές. Κατ’ ελάχιστον, η Ταϊβάν πρέπει να αποτραπεί από το να ανακηρύξει την επίσημη ανεξαρτησία της, η Ουάσιγκτον πρέπει να αποτραπεί από την αναγνώριση της Ταϊβάν ως ανεξάρτητο κράτος ή από την αποκατάσταση μιας επίσημης συμμαχίας με το νησί, και το Πεκίνο πρέπει να αποτραπεί από την χρήση στρατιωτικής βίας εναντίον της Ταϊβάν για να επιβάλλει την ενοποίηση.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να θέσει τα θεμέλια για έναν διεθνή συνασπισμό που να υποστηρίζει μια βασισμένη σε κανόνες θαλάσσια τάξη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ομοϊδεάτες χώρες δεν μπορούν να αλλάξουν την συμπεριφορά της Κίνας στην θάλασσα χωρίς την ενεργό συμμετοχή αυτών των περιφερειακών διεκδικητών των ίδιων των δικαιωμάτων τους.
Οι ισχυρές συμμαχίες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ανατολική Ασία έχουν παράσχει ειρήνη και ασφάλεια για περισσότερο από μισό αιώνα. Όμως, το ξέφτισμα των δεσμών μεταξύ Τόκιο και Σεούλ θα μπορούσε να ενθαρρύνει το Πεκίνο να επιδιώξει την αναμόρφωση της περιφερειακής ισορροπίας ισχύος προς όφελός του.
Μια αποτελεσματική συμμαχία στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα βοηθήσει στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων που πρέπει να απολαμβάνουν τα κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας στα δικά τους ύδατα, ενώ θα κάνει το Πεκίνο να προβεί σε μακροπρόθεσμους συμβιβασμούς με τους γείτονές του ή θα πληρώσει ένα υψηλό διπλωματικό και οικονομικό κόστος.
Η πολιτική της Κίνας για την Βόρεια Κορέα βασίζεται κυρίως στην επιθυμία να αντιμετωπιστεί η ισχύς των ΗΠΑ στην περιοχή και να αυξηθεί η κινεζική επιρροή στην Κορεατική Χερσόνησο. Σε αυτό το πλαίσιο, το Πεκίνο είχε δύο κύριους στόχους που επιτεύχθηκαν στην Σιγκαπούρη.