Mark Blyth

Οι δυνατότητες για μια λογική λύση ξεθωριάζουν μέρα με τη μέρα, και το αναπόφευκτο ενός Grexit δεσπόζει. Και τούτο γιατί ποτέ δεν καταλάβαμε την Ελλάδα, γιατί έχουμε αρνηθεί να δούμε την κρίση όπως ήταν: Η συνέχεια μιας σειράς διασώσεων για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, που ξεκίνησε το 2008 και καταλήγει μέχρι σήμερα.

Ακριβώς όπως ο Καίσαρας διέβη το Ρουβίκωνα, παρά τις προειδοποιήσεις τής Ρωμαϊκής Γερουσίας να μην το κάνει, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να προσπαθήσει να τερματίσει την λιτότητα στην Ελλάδα, παρά το ότι οι ηγέτες τής Ευρώπης λένε ότι δεν πρέπει.

Οι πλούσιοι Ρώσοι ομογενείς φαίνεται να ασκούν σημαντική επιρροή στο πώς προσεγγίζει η βρετανική κυβέρνηση την κρίση τής Ουκρανίας, κάτι που υπογραμμίζει τον βαρύνοντα ρόλο αυτών των υπερ-πλουσίων στην βρετανική πολιτική σκηνή. Αλλά όλα αυτά τα ξένα χρήματα αποκαλύπτουν βαθιές διαρθρωτικές αδυναμίες στην βρετανική οικονομία.

Μετά από δύο χρόνια, τρία κρατικά σχέδια διάσωσης, περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ σε φθηνά δάνεια από την ΕΚΤ, καθώς και δεκάδες Συνόδους Κορυφής, οι τελευταίες εξελίξεις στη Γερμανία δείχνουν ότι το Βερολίνο κινείται να λύσει την κρίση της ηπείρου. Αλλά η ιδέα που έχει η χώρα για την λύση παραμένει ένα σύστημα στο οποίο το Βερολίνο παίρνει de facto και de jure το δικαίωμα βέτο επί των εθνικών προϋπολογισμών ως αντάλλαγμα για τα ευρωομόλογα. Αυτό παραβλέπει το νόημα: η κρίση δεν είναι δημοσιονομική αλλά οικονομική. Ξεκίνησε και θα τελειώσει με τις τράπεζες.