Άρθρα
Αν οτιδήποτε που προσεγγίζει ετούτο που έχει χτυπήσει τα αναπτυγμένα έθνη του κόσμου πρόκειται να προσβάλλει φτωχότερα ή εμπόλεμα έθνη, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι συντριπτικά.
Η σημερινή επιτυχία των πλατφορμών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τον περιορισμό του επιβλαβούς περιεχομένου σχετικά με τον κορωνοϊό, μπορεί να εμπνεύσει μια λανθασμένη ελπίδα ότι τα ίδια πρότυπα μπορούν ή πρέπει να εφαρμοστούν στις πολιτικές ειδήσεις.
Μια πανδημία θα εκθέσει τις αποτυχίες μιας κυβέρνησης που δεν επενδύει στην υγεία των πολιτών της ή δεν αντιμετωπίζει τους συλλογικούς κινδύνους που προκύπτουν όταν οι ευάλωτες ομάδες δεν έχουν υγειονομική προστασία.
Όλα ξεκινούν με την πολιτική δημόσιας υγείας πρώτα απ’ όλα, για τον περιορισμό της μετάδοσης της μόλυνσης στους ανθρώπους. Οι δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές πολιτικές πρέπει να σχεδιαστούν έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν το σοκ που προκύπτει στο οικονομικό σύστημα και να αποτρέπουν την «οικονομική μόλυνση».
Η χειρότερη στιγμή αυτής της κρίσης πολιτικά, ήταν η αποτυχία της Ουάσινγκτον και του Πεκίνου να βάλουν στην άκρη τις ευρύτερες εντάσεις και να συνδυάσουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Δεν θα είναι αρκετό να εκλεγεί νέος πρόεδρος τον Νοέμβριο του 2020. Η σκληρή δουλειά πρέπει να εμπλέξει την κοινωνία των πολιτών και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις για να εργαστούν μαζί με το κράτος για την αντιμετώπιση σημαντικών θεσμικών και οικονομικών προβλημάτων.
Υπό τον Xi, το κινεζικό πολιτικό σύστημα γίνεται ολοένα και πιο κλειστό, καθιστώντας ακόμη πιο πολύτιμη την υπηρεσία που παρέχει το σώμα του ξένου Τύπου. Τα τσιράκια του Xi έχουν συνθλίψει πολλές οδούς πληροφόρησης στις προσπάθειές τους να μετατρέψουν την Κίνα σε ολοένα και πιο ολοκληρωτική κοινωνία.
Οι μολυσματικές ασθένειες, όπως συνήθως λέγεται, δεν γνωρίζουν σύνορα, όπως και οι γνώσεις που απαιτούνται για την καταπολέμησή τους. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο μοιράζονται τακτικά πληροφορίες και συνεργάζονται διασυνοριακά. Αυτή η επιδημία έχει επιδείξει σε πραγματικό χρόνο το πώς η επιστημονική κατανόηση μπορεί πράγματι να είναι ένα παγκόσμιο δημόσιο αγαθό.
Το κλειδί είναι να λειτουργήσει ως καταλύτης η ευρεία επιθυμία των πολιτών να είναι χρήσιμοι παραγωγοί, και όχι μόνο καταναλωτές, των εργαλείων που χρειάζονται για τη νίκη επί ενός εχθρού, είτε πρόκειται για ξένο στρατό είτε για θανατηφόρο ιό. Οι κοινωνίες που αποτυγχάνουν να το κάνουν σε μια περίοδο κρίσης, σπαταλούν τον πιο κρίσιμο πόρο τους.
Το ανθρώπινος κόστος της νόσου θα είναι το πιο σημαντικό και αυτό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνική διάσπαση. Όσοι θα αφεθούν να μείνουν απελπισμένοι, άνεργοι και χωρίς περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσαν εύκολα να στραφούν εναντίον εκείνων που είναι καλύτερα.