Εάν η Ουκρανία κερδίσει και ο Πούτιν πέσει, το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει η Δύση είναι να μην επιφέρει ταπείνωση. Πρέπει να κάνει το αντίθετο: να παράσχει υποστήριξη. Τούτο μπορεί να φαίνεται αντιφατικό ή δυσάρεστο, και οποιαδήποτε βοήθεια θα πρέπει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική μεταρρύθμιση. Αλλά η Ρωσία θα χρειαστεί οικονομική βοήθεια μετά την ήττα.
Υπάρχει τώρα ένα μικρό περιθώριο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Σαουδική Αραβία να απαιτήσουν μια πιο ουσιαστική εκεχειρία για ανθρωπιστικούς λόγους και να επιμείνουν σε έναν πολιτικό διάλογο. Η ελπίδα είναι ότι οι Σαουδάραβες μπορούν να πείσουν το Κάιρο και το Άμπου Ντάμπι να μην χρηματοδοτούν ή να μην εξοπλίζουν τους αντίστοιχους ευνοούμενούς τους, και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να υπερασπιστούν το δημοκρατικό κίνημα που τόσο επαίσχυντα πρόδωσαν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να υπενθυμίσουν στην Κίνα ότι η συμμετοχή της στον πόλεμο δεν θα μειώσει την Δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Κάθε άλλο, μια κινεζική εμπλοκή θα ωθήσει μόνο σε περαιτέρω βοήθεια από την Δύση, αυξάνοντας το κόστος και το διακύβευμα για όλους.
Η δίωξη του Τραμπ δημιουργεί πραγματικό ρίσκο για πολιτική βία και την οπλοποίηση του αμερικανικού νομικού συστήματος. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος ότι η αποτυχία των εισαγγελέων, των δικαστών, και των ενόρκων να καταστήσουν τον Τραμπ υπεύθυνο παρά τις απειλές των Ρεπουμπλικανών θα ενθαρρύνει ακόμη πιο τολμηρές επιθέσεις της δεξιάς κατά της δημοκρατίας και της δημόσιας τάξης.
Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να λάβει μια πολιτική απόφαση για να υποβάλει ένα χρονοδιάγραμμα για την ένταξη της Ουκρανίας, είτε στην σύνοδο κορυφής του Βίλνιους είτε μέχρι το τέλος του 2023. Η ένταξη θα είναι μια διαδικασία, και η επίτευξη του απώτερου στόχου της ένταξης της Ουκρανίας στην συμμαχία θα εξαρτηθεί από την κατάσταση ασφαλείας, αλλά αυτή η διαδικασία πρέπει να ξεκινήσει χωρίς καθυστέρηση.
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποστηρίξει τον διεθνή ρόλο τους ως χορηγού μιας κοινής τάξης αμοιβαίου οφέλους. Η απογύμνωση, ή ακόμη και η σημαντική υποβάθμιση, των ευρωπαϊκών δεσμεύσεων των Ηνωμένων Πολιτειών θα κατέστρεφε μεγάλο μέρος αυτής της συσσωρευμένης νομιμότητας.
Η ειρήνη μπορεί να έρθει μόνο με τους όρους της Ουκρανίας. Το πάγωμα των συγκρούσεων είναι ο αγαπημένος τρόπος της Ρωσίας να αγοράζει χρόνο, προσποιούμενη ότι τερματίζει έναν πόλεμο που η ίδια ξεκίνησε. Μια παγωμένη σύγκρουση δεν θα έφερνε σταθερότητα ούτε θα βελτίωνε την ασφάλεια ή τις οικονομικές συνθήκες μακροπρόθεσμα.
Η πλοήγηση σε μια δεκαετία που υπόσχεται να είναι τόσο απαιτητική και επικίνδυνη όσο αυτή -μια δεκαετία που θα παρουσιάσει παλιομοδίτικους γεωπολιτικούς κινδύνους παράλληλα με τις αυξανόμενες παγκόσμιες προκλήσεις- απαιτεί μια εξωτερική πολιτική που αποφεύγει τα άκρα του να θέλει να μεταμορφώσει τον κόσμο ή να τον αγνοεί, του να θέλει να δουλεύει κατά μόνας ή με όλους. Θα απαιτήσει πολλά από τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες…
Το Βερολίνο αναδιαμορφώνει γρήγορα την ενεργειακή του υποδομή, αφού πέρασε χρόνια εξαρτώμενο από την Ρωσία, και γίνεται μια πράσινη ενεργειακή δύναμη. Προσπαθεί να διαφοροποιήσει την οικονομία του και να ενισχύσει τους διπλωματικούς του δεσμούς με τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η Γερμανία, ωστόσο, θα πρέπει να τηρήσει τις στρατιωτικές της δεσμεύσεις και να ανταποκριθεί καλύτερα στις ανάγκες των συμμάχων της.
Η κλονισμένη σχέση της Κίνας με τις Ηνωμένες Πολιτείες καθιστά τη Μόσχα έναν απαραίτητο κατώτερο εταίρο του Πεκίνου για την αντιμετώπιση των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Η Κίνα δεν έχει κανέναν άλλο φίλο που να προσφέρει τόσα πολλά στο τραπέζι.