Bilal Y. Saab

Πολύ λίγοι θέλουν να πάρουν την δουλειά του πρωθυπουργού στον Λίβανο, εξαιτίας του φόβου ότι θα αντιμετωπίσουν την Ουάσινγκτον και το Ριάντ μεταξύ άλλων προβλημάτων και δύσκολων ισορροπιών.

Η τελική δοκιμασία του Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θα είναι η ικανότητά του να πουλήσει το σχέδιο της μεταρρύθμισής του σε δύο κρίσιμα ακροατήρια και να χαλυβδώσει την υποστήριξή τους. Το πρώτο κοινό είναι ο σαουδαραβικός λαός, η πλειοψηφία του οποίου αποφεύγει το ρίσκο και είναι ανήσυχος για την αλλαγή. Το δεύτερο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Με την βραχυπρόθεσμη έως μεσοπρόθεσμη συνταγή για πολιτική σταθερότητα που θα φέρει η επίλυση του προεδρικού προβλήματος του Λιβάνου, οι κρατικοί θεσμοί μπορεί να επανενεργοποιηθούν, ένας νέος εκλογικός νόμος μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, και η εθνική ασφάλεια μπορεί να διατηρηθεί.

Υπάρχει κάτι γνώριμο αναφορικά με την τρέχουσα τρομοκρατική εκστρατεία του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) στην Σαουδική Αραβία. Στην πραγματικότητα, παρουσιάζει τρομερές ομοιότητες με εκείνη της αλ Κάιντα πριν από 12 χρόνια. Τότε, ο οίκος των Σαούντ απέκρουσε με επιτυχία τους τζιχαντιστές εχθρούς του. Αυτήν την φορά, όμως, το Ριάντ θα χρειαστεί προνοητικότητα, πολιτική δεινότητα και, πάνω απ’ όλα, ενδοσκόπηση για να επαναλάβει την προηγούμενη επιτυχία του.

Με την επέμβαση στην Υεμένη, ο στρατός της Σαουδικής Αραβίας προσπαθεί να σκοτώσει «με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια»: Να διαφυλάξει την χώρα από μια άμεση στρατιωτική απειλή, να διεκδικήσει την ηγεσία του αραβικού κόσμου και να διορθώσει αυτό που θεωρεί γεωπολιτική ανισορροπία στη Μέση Ανατολή μεταξύ της ίδιας και του Ιράν.

Μετά από μια βουτιά των τιμών τού πετρελαίου, η Σαουδική Αραβία αναμενόταν να μειώσει την παραγωγή της και να συμβάλει στην σταθεροποίηση της αγοράς. Αλλά σε μια ρήξη με την παράδοση, το Ριάντ αρνήθηκε να παίξει μπάλα. Η απόφαση αυτή θα έχει εκτεταμένες συνέπειες, μερικές από τις οποίες έχουν μεγάλο ρίσκο για το βασίλειο.

Η διπλωματική παρέμβαση του Κατάρ στην Γάζα εξέθεσε τους κινδύνους που ενέχονται στην ευρύτερη μεγάλη στρατηγική του. Παρά το γεγονός ότι η εξωτερική πολιτική τού Κατάρ δεν έχει αλλάξει, δεν πρόκειται πλέον να είναι σε θέση να παρουσιάζεται ως ουδέτερος κριτής.

Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν έχουν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ, υποστηρίζοντας ότι η Ντόχα παραβιάζει την ρήτρα στο καταστατικό τού Συμβουλίου Συνεργασίας τού Κόλπου που προβλέπει ότι τα κράτη-μέλη δεν θα παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων μελών. Η απόφαση, άνευ προηγουμένου στην ιστορία τού Συμβουλίου, παραπέμπει σε σημαντικές αλλαγές που έρχονται για το Συμβούλιο και την ισορροπία δυνάμεων στον Κόλπο.

Μια ειρηνευτική αποστολή τού ΟΗΕ έχει διατηρήσει την ειρήνη κατά μήκος των ισραηλινο-συριακών συνόρων για 40 χρόνια. Όμως, η πίεση τού πολέμου συνθλίβει την αποστολή– γεγονός που καθιστά ακόμη πιθανότερο ότι η συριακή σύγκρουση θα καταποντίσει την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Πριν από τρεις εβδομάδες, ο πρωθυπουργός του Λιβάνου παραιτήθηκε κάτω από την επιτίμηση της Χεζμπολάχ. Το κόμμα προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του στον Λίβανο, δεδομένου ότι δεν μπορεί πλέον να υπολογίζει στον Σύριο σύμμαχό του, τον Μπασάρ αλ-Άσαντ. Αλλά η Χεζμπολάχ θα πρέπει να γνωρίζει από τώρα ότι δεν θα είναι σε θέση να κυβερνήσει τον Λίβανο μόνη της ή με σιδηρά πυγμή.