Οικονομία

Αυτές οι κρίσεις είναι έτοιμες να επιδεινωθούν. Και παρόλο που προς το παρόν αναπτύσσονται χωριστά, θα αλληλοτροφοδοτηθούν αν αφεθούν ανεξέλεγκτες. Η τρέχουσα προσέγγιση του Πακιστάν να καθυστερεί τις απαιτήσεις του ΔΝΤ και να εφαρμόζει δημοσιονομικά ημίμετρα το θέτει σε τροχιά οικονομικής αποτυχίας, η οποία θα τροφοδοτήσει την δημόσια δυσαρέσκεια˙ η πολιτική του να υποβαθμίζει την υποστήριξη των Ταλιμπάν προς την TTP θα οδηγήσει επίσης σε τρομοκρατικές επιθέσεις.

Το σημαντικότερο ίσως μάθημα κυρώσεων από την τρέχουσα σύγκρουση είναι η ζωτική σημασία των συμμαχιών. Η Ουάσινγκτον έχει τεράστια επιρροή όταν εκμεταλλεύεται την αμερικανική τεχνολογία, τις χρηματοπιστωτικές αγορές, και το δολάριο. Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ωστόσο, θα είχαν ένα κλάσμα της επιρροής τους αν δεν επρόκειτο για μια κοινή προσπάθεια με την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν, το Ηνωμένο Βασίλειο, και την ΕΕ.

Το κόμμα-κράτος της Κίνας μαθαίνει γρήγορα αυτό που ανακάλυψαν οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά την ανάδειξή τους σε υπερδύναμη: ότι το να αλλάξεις άλλες κοινωνίες είναι μια περίπλοκη, μπερδεμένη υπόθεση, και ότι η προσπάθεια να γίνει μέσω μεγάλων εισροών μετρητών μπορεί να αποβεί επιζήμια.

Το Πεκίνο αντιστρέφει τις περιοριστικές πολιτικές του για την COVID-19, ανοίγει ξανά τα σύνορά του, φλερτάρει ξένους ηγέτες, και αναζητά ξένα κεφάλαια και επενδύσεις για να επανεκκινήσει την οικονομία του. Με τον Xi να ταξιδεύει ξανά στον κόσμο μετά από μια τριετία παύσης, σκορπίζοντας ανανεωμένες υποσχέσεις για κινεζικές επενδύσεις, υποδομές, και εμπόριο σε κάθε στάση του, είναι η Ουάσιγκτον, κι όχι το Πεκίνο, που μπορεί σύντομα να απογοητευτεί.