Εάν αφεθεί ανεξέλεγκτο, το Πεκίνο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις πωλήσεις αμυντικού εξοπλισμού για να οικοδομήσει ισχυρότερες σχέσεις με τις κυβερνώσες ελίτ και να εξασφαλίσει ξένες βάσεις, περιορίζοντας δυνητικά την ικανότητα του στρατού των ΗΠΑ να ελίσσεται σε όλο τον κόσμο.
Για να νικήσει, η Ουκρανία δεν χρειάζεται ένα θαύμα˙ χρειάζεται απλώς να αυξήσει η Δύση τις προμήθειες προηγμένου οπλισμού. Οι ουκρανικές δυνάμεις θα μπορέσουν τότε να κινηθούν βαθύτερα και ταχύτερα μέσα στις γραμμές του εχθρού και να υπερκεράσουν περισσότερα από τα αποδιοργανωμένα στρατεύματα του Πούτιν.
Κυκλοφόρησε το τεύχος Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2022 του Foreign Affairs The Hellenic Edition, με κεντρικό θέμα το πώς μπορεί ένα έθνος να γίνει μεγάλη δύναμη. Επίσης, περιέχονται αναλύσεις σχετικά με το ζήτημα της παγκόσμιας ισορροπίας με την Κίνα και την Ρωσία, τον ρόλο των πυρηνικών της Κίνας, τον ανταγωνισμό στην τεχνητή νοημοσύνη, τις ιρανο-τουρκικές σχέσεις, την Ορθοδοξία και το Ουκρανικό, την κλιματική αλλαγή και τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή κ.ά.
Αντί να τα βγάζουν πέρα όπως - όπως, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εστιάσουν στην διαπραγμάτευση μιας εξόδου που, το συντομότερο δυνατό, θα διασφαλίζει τα δύο βασικά συμφέροντά τους στην Συρία: την πρόσβαση των ΗΠΑ στον εναέριο χώρο της Συρίας και την ασφάλεια των Σύρων που πολέμησαν δίπλα στις δυνάμεις των ΗΠΑ για να νικήσουν το ISIS.
Ο εντοπισμός και η τιμωρία των συνεργατών από την ουκρανική κυβέρνηση πρέπει να γίνει με διαφανή και υπεύθυνο τρόπο, για να μην γίνει άλλη μια πηγή τραύματος για τους καταβεβλημένους πληθυσμούς. Η Ουκρανία θα πρέπει να αποφύγει τις ταχείες καθολικές τιμωρίες ολόκληρων κατηγοριών φερόμενων ως συνεργατών, διατηρώντας το δικαίωμα της έφεσης και λαμβάνοντας υπόψη τα ελαφρυντικά στοιχεία.
Οι στρατιωτικές απειλές για τις ρωσικές θέσεις στην Ουκρανία, με βάση τους λανθασμένους υπολογισμούς του Κρεμλίνου, έχουν φτάσει στο σημείο όπου το Κρεμλίνο έχει ουσιαστικά εκδώσει τελεσίγραφο στον κόσμο: είτε η Ρωσία θα νικήσει την Ουκρανία είτε θα καταφύγει στην πυρηνική κλιμάκωση.
Τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει αυτοκαταστροφικούς πολέμους: η Ρωσία στην Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Όσο για την Κίνα, η εμμονή της με την κατάκτηση της Ταϊβάν θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυτοκαταστροφή. Και οι τρεις μεγάλες δυνάμεις τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες έχουν επιδείξει σαφώς περιπτώσεις ασυνήθιστα κακής κρίσης όσον αφορά την μακροπρόθεσμη επιβίωσή τους.
Η προσθήκη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ είναι πιθανό να σβήσει τις τελευταίες λάμψεις ελπίδας ότι το ΝΑΤΟ θα βγει ξανά εκτός περιοχής δικαιοδοσίας. Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος πολλές σημαντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις πέρα από την Ευρώπη στις οποίες θα συμφωνούσαν οι Φινλανδοί ή οι Σουηδοί.
Με την επιστράτευση, δεν είναι σαφές πού θα οδηγήσει η όλο και πιο σκοτεινή διάθεση των Ρώσων. Ίσως είναι η αρχή μιας μεγαλύτερης πτώσης της υποστήριξης στο καθεστώς - ο κόσμος έχει γίνει μάρτυρας του πόσοι Ρώσοι ψηφίζουν με τα πόδια τους, τρέχοντας για να απομακρυνθούν από τον Πούτιν και κυριολεκτικά σώζοντας την ζωή τους.
Αντιμέτωπος με μια πιθανή ήττα, ο Μπολσονάρου έχει κάνει αβάσιμους ισχυρισμούς για εκλογική νοθεία και επιμένει δημοσίως ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η αντιπολίτευση μπορεί να τον εμποδίσει να κερδίσει μια δεύτερη θητεία είναι να κλέψει τις εκλογές.