Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων και εταίρων της Ουάσιγκτον πρέπει να αντιπαλέψουν το γεγονός ότι, σε μια σύγκρουση για την Ταϊβάν, η Κίνα θα εξετάσει όλες τις συμβατικές και πυρηνικές επιλογές να βρίσκονται στο τραπέζι.
Η ρωσική ανώτατη διοίκηση συμπεριφέρεται σαν οι στρατιώτες της να είναι δευτερεύοντες, παίρνοντας αποφάσεις τακτικής, σαν να μπορεί απλώς να ρίχνει ανθρώπους σε κακοσχεδιασμένους στόχους μέχρι να επιτύχει. Αυτή είναι μια αυτοκαταστροφική στάση που μειώνει το ηθικό των στρατιωτών και υποβαθμίζει την αποτελεσματικότητα στη μάχη.
Βασιζόμενες σε μια χούφτα «εθνοκράτες», η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βάλει την περιοχή σε μια επικίνδυνη οδό, που θα μπορούσε να τελειώσει με την διάλυση της Βοσνίας και την επαναχάραξη των συνόρων σε όλη την περιοχή.
Μολονότι ένα εμπάργκο από την ΕΕ θα ήταν επώδυνο για την Ρωσία, θα ήταν κάτι από το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει. Γι’ αυτό οι Δυτικές χώρες χρειάζονται ένα νέο παγκόσμιο πλαίσιο, τέτοιο που να μειώνει συστηματικά την τιμή του ρωσικού πετρελαίου, ενώ παράλληλα να διατηρεί την ροή του.
Από την οπτική γωνία του Πεκίνου, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απλώς μια ρεαλιστική πρώτη ιδέα του κόστους που πιθανότατα θα επωμιζόταν η Κίνα εάν κατέφευγε σε πόλεμο. Οι Κινέζοι ηγέτες θα εξετάσουν τις αποτυχίες της Ρωσίας και θα προσαρμόσουν τα επιχειρησιακά σχέδιά τους για να αποφύγουν παρόμοια λάθη.
Χωρίς την ρωσική συνεργασία ή τουλάχιστον την δέσμευση για μη παρέμβαση, κάτι αδιανόητο επί του παρόντος ή στο ορατό μέλλον, η στιβαρή και διαρκής αναζωογόνηση που βίωσαν οι χώρες του Σχεδίου Μάρσαλ είναι απλώς εκτός εμβέλειας για την Ουκρανία.
Τα ρήγματα σήμερα δεν είναι εκείνα μεταξύ της Δύσης και της κομμουνιστικής Ανατολής, όπως ήταν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Είναι μεταξύ εκείνων που τηρούν την βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη πραγμάτων και εκείνων που δεν τηρούν κανένα Δίκαιο παρά μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου.
Εκείνοι που είναι ανήσυχοι για την κλιμάκωση με την Ρωσία πρέπει να κατανοήσουν ότι οι κίνδυνοι από μια ουκρανική νίκη είναι εξαιρετικά μεγαλοποιημένοι. Οι κίνδυνοι από μια ουκρανική ήττα είναι πολύ μεγαλύτεροι και θα συνεπάγονταν μια μη αναστρέψιμη ζημιά στην φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, στο διεθνές δίκαιο, στους κανόνες ασφαλείας, και στην παγκόσμια σταθερότητα.
Η διαφωνία στην Ρωσία είναι πλέον έγκλημα, και άτομα που κάποτε κατείχαν την εξουσία να λαμβάνουν έστω περιορισμένες αποφάσεις έχουν βρεθεί όμηροι θεσμών, μοναδικός σκοπός των οποίων είναι η ασφάλεια και ο έλεγχος. Αυτό που έχει συμβεί είναι, στην πραγματικότητα, ένα πραξικόπημα της FSB.
Το νέο επιχειρησιακό περιβάλλον στη Ντονμπάς υποχρεώνει τόσο την Ρωσία όσο και την Ουκρανία να προσαρμόσουν τις στρατηγικές τους, και η ισορροπία ισχύος, σε αυτή την περίπτωση, δεν ευνοεί μια γρήγορη νίκη. Ούτε είναι πιθανό ένα γρήγορο, αποφασιστικό αποτέλεσμα, όταν ληφθεί υπόψη η πολιτική.