Άρθρα
Το κλειδί για την βελτίωση της ικανότητας της αμυντικής βιομηχανικής βάσης είναι η επανεκτίμηση των συνολικών απαιτήσεων σε πυρομαχικά για την αποτροπή και τον πόλεμο κατά της Κίνας και της Ρωσίας.
Tο Κρεμλίνο, εδώ και μερικούς μήνες, έχει επικεντρωθεί στον αναπροσανατολισμό της ρωσικής οικονομίας και κοινωνίας προς έναν μακροχρόνιο πόλεμο και στην προετοιμασία για να ξεπεράσει σε χρονική διάρκεια την οικονομική και υλική υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία.
Κάτι έχει αλλάξει στο Πεκίνο, το οποίο οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι επιχειρηματίες παγκοσμίως δεν έχουν την πολυτέλεια να αγνοήσουν. Αν ο Xi λέει ότι ετοιμάζεται για πόλεμο, θα ήταν ανόητο να μην τον πιστέψουμε.
Τα τελευταία 20 χρόνια διάβρωσης της εμπιστοσύνης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του αραβικού κόσμου φάνηκαν νωρίτερα τον Μάρτιο, όταν η Κίνα μεσολάβησε για την επανέναρξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας.
Όσο κι αν επικρατεί μεταξύ των πολιτικών το σύνδρομο του Ιράκ, δεν φαίνεται να είναι τόσο διαδεδομένο στο ευρύτερο κοινό. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι δεν είναι τόσο αλλεργικοί στην στρατιωτική βία όσο πιστεύουν οι ηγέτες τους. Στην πραγματικότητα, το κοινό θα συνεχίσει να υποστηρίζει επαρκώς μια στρατιωτική αποστολή, ακόμη και όταν το κόστος της αυξάνεται, υπό την προϋπόθεση ότι ο πόλεμος φαίνεται ότι μπορεί να κερδηθεί.
Πρέπει να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα στο Πεκίνο ότι οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ των δύο πυρηνικά εξοπλισμένων δυνάμεων θα μπορούσε γρήγορα να γίνει ολέθρια, αντισταθμίζοντας κατά πολύ τα πιθανά οφέλη μιας ένοπλης επανένωσης με την Ταϊβάν.
Ένα νέο όραμα ασφάλειας ίσως να βελτιώσει τις προοπτικές για ειρήνη δείχνοντας πώς τόσο η Ουκρανία όσο και η Ρωσία μετά τον Πούτιν μπορούν να δουν τα βασικά τους συμφέροντα να προστατεύονται και να υποστηρίζονται.
Η σύγκλιση των ευρύτερων στρατηγικών συμφερόντων της Κίνας, του Ιράν, και της Σαουδικής Αραβίας υποδηλώνει ότι η προσέγγιση του Πεκίνου με το Ιράν και την Σαουδική Αραβία είναι πιθανό να αποτελέσει το θεμέλιο μιας νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας στη Μέση Ανατολή. Αυτός ο μετασχηματισμός αποτελεί μια ιστορική πρόκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τους σεισμούς. Η κρίσιμη φάση ανάκαμψης μόλις αρχίζει. Αν η διεθνής κοινότητα δεν δράσει ή δεν επενδύσει στην ανάκαμψη της χώρας, εκατομμύρια άνθρωποι θα υποφέρουν.
Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίσουν να εμπλέκονται στις συγκρούσεις των περιφερειακών εταίρων τους, καθιστώντας τον εαυτό τους μέρος του προβλήματος παρά της λύσης, τα περιθώρια διπλωματικών ελιγμών τους θα περιορίζονται όλο και περισσότερο, παραχωρώντας τον ρόλο του ειρηνοποιού στην Κίνα.