Άρθρα
Η πραγματικότητα είναι ότι η απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία θα έθετε σε κίνδυνο τα περιφερειακά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της διεθνούς κοινότητας.
Πλέον, η Ρωσία έχει μετατραπεί σε μια πλήρη, προσωπική αυτοκρατορία. Με τον εναγκαλισμό της ιμπεριαλιστικής και εθνικιστικής ιδεολογίας του, την ανελέητη καταστολή της κοινωνίας των πολιτών και κάθε μορφής διαφωνίας, και την έκκλησή του στα όπλα σχεδόν ολόκληρης της χώρας, ο Πούτιν έχει επαναπορροφήσει σχεδόν όλα τα κλασικά στοιχεία του σταλινικού ολοκληρωτισμού.
Η Κίνα έχει πλέον ένα ολοκληρωμένο εθνικό και διεθνές όραμα για αυτό που αποκαλεί «εκσυγχρονισμό κινεζικού τύπου». Αυτό το όραμα απαιτεί την αποσύνδεση της οικονομικής νεωτερικότητας από τα Δυτικά πολιτικά και κοινωνικά πρότυπα και τις υποκείμενες πολιτιστικές πεποιθήσεις. Και περιλαμβάνει την δημιουργία ενός συνόλου θεσμών και κανόνων που είναι συμβατοί με τα συμφέροντα και τις αξίες της ίδιας της Κίνας και όχι με εκείνα της Δύσης.
Τώρα, καθώς ο ρυθμός και η καταστροφικότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων φαίνεται να επιταχύνονται πέρα από μερικές από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, η γεωμηχανική μπορεί επιτέλους να έχει την ευκαιρία της για το σταμάτημα και την αναστροφή της κλιματικής αλλαγής.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πρέπει να δράσουν τώρα για να διασφαλίσουν ότι η Ουκρανία θα επιβιώσει τον χειμώνα υιοθετώντας μια ποικιλία από μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της πρόσθετης οικονομικής βοήθειας, του εξοπλισμού για την αποκατάσταση του ηλεκτρικού ρεύματος και της θέρμανσης, και των συστημάτων αεράμυνας για την προστασία των υποδομών της Ουκρανίας από την συνεχιζόμενη επίθεση των ρωσικών πυραύλων.
Ο απερχόμενος πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο, αφήνει μια κληρονομιά περιβαλλοντικής καταστροφής: η αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο αυξήθηκε κατά περισσότερο από 50% κατά την διάρκεια της τετραετούς θητείας του.
Ο Πούτιν είναι απίθανο να εκπληρώσει τους χειρότερους φόβους της Δύσης. Ορισμένοι ηγέτες όταν χάνουν πολέμους αναλαμβάνουν δραματικές ενέργειες για να αποτρέψουν την ήττα. Συχνά, όμως, έχουν αποφασίσει ενάντια στις πιο δραστικές επιλογές, είτε για πολιτικούς είτε για στρατηγικούς λόγους.
Πολλοί ακτιβιστές και ορισμένες κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να υιοθετούν μια νέα θεωρία κλιματικής συνεργασίας που αποφεύγει την αναζήτηση συναίνεσης μεταξύ όλων των εθνών -σχεδόν πάντα μια συνταγή για τον ελάχιστο και βραδύτερο κοινό παρονομαστή. H νέα προσέγγιση εστιάζει, ανά τομέα, στις τεχνολογίες, τις επιχειρήσεις και τις πολιτικές που είναι απαραίτητες για την δημιουργία μιας καθαρότερης οικονομίας.
Αν και ένα πραξικόπημα είναι απίθανο τώρα, το καθεστώς του Πούτιν είναι πιο ευάλωτο από ποτέ σε μια άλλη απειλή: μια παραλυτική κατάρρευση καθώς οι συσσωρευμένες κρίσεις κατακλύζουν την ικανότητα λήψης αποφάσεων του Κρεμλίνου. Ο πόλεμος επιτείνει τις εσωτερικές αδυναμίες του συστήματος, ωθώντας το προς την κατεύθυνση της κατάρρευσης.
Με το να συνεργάζονται με την Ρωσία και να θέτουν σε χαμηλότερη προτεραιότητα τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ηγεσία και οι ελίτ της Σαουδικής Αραβίας ελπίζουν να προστατεύσουν την ισχύ της χώρας τους επί των τιμών του πετρελαίου και, μαζί με αυτήν, τα σχέδιά τους και το όραμά τους για το μέλλον.