Άρθρα
Δεδομένης της πρωταρχικής σημασίας της χώρας για την παγκόσμια οικονομία, πιθανές προκληθείσες από το νερό διαταραχές που ξεκινούν στην Κίνα θα αντηχούν γρήγορα στις αγορές τροφίμων, ενέργειας, και υλικών σε όλο τον κόσμο και θα δημιουργούν οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις για τα επόμενα χρόνια.
Υπό ορισμένες συνθήκες, οι εμπορικές σχέσεις μπορεί να χρησιμεύσουν ως κίνητρο και όχι ως αποτροπή για τον πόλεμο. Επιπλέον, η διεκδίκηση της στρατιωτικής ισχύος ή ακόμη και η απειλή αντιπαράθεσης δεν συσχετίζεται πάντα με ρήξη στις οικονομικές σχέσεις.
Οι πολιτικοί ηγέτες των ΗΠΑ και οι κορυφαίοι αξιωματούχοι μπορεί να πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σαφές ότι θέλουν η Ευρώπη να κάνει περισσότερα για να χειριστεί την ασφάλειά της. Όμως, οι διπλωμάτες και οι αξιωματούχοι που αναπτύσσουν την πολιτική των ΗΠΑ για την Ευρώπη απολαμβάνουν την ευρωπαϊκή εξάρτηση και την επιρροή που παρέχει.
Η διεθνής κοινότητα αγνόησε το Αφγανιστάν κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1990, καθώς οι Ταλιμπάν αυθαιρετούσαν στην χώρα και φιλοξενούσαν διεθνείς τρομοκράτες όπως ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ο κόσμος δεν μπορεί να κάνει ξανά το ίδιο ακριβό λάθος.
Στην πραγματικότητα, οι τρέχουσες τροχιές εσόδων και αμυντικών δαπανών υποδηλώνουν ότι η Κίνα θα έχει περισσότερους πόρους για να ανταγωνιστεί στρατιωτικά τις Ηνωμένες Πολιτείες τα επόμενα δέκα χρόνια από όσους είχε τα τελευταία 20.
Χάρη στον Νόμο περί Μείωσης του Πληθωρισμού, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι σε θέση τόσο να μειώσουν ουσιαστικά τις εκπομπές τους όσο και να επιδείξουν αξιόπιστα την ουσιαστική διεθνή ηγεσία τους για το κλίμα.
Η κατασκευή τεχνητών νησιών από την Κίνα και η επέκταση των στρατιωτικών ικανοτήτων της στην περιοχή, σε συνδυασμό με ένα τεράστιο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας, εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα του στρατού των ΗΠΑ να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία στην περιοχή.
Ο κίνδυνος είναι σημαντικά μεγαλύτερος από όσο υποστηρίζει η επικρατούσα άποψη. Και δεδομένου ότι οι συνέπειες της κλιμάκωσης θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν έναν μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη και πιθανώς ακόμη και την πυρηνική εξόντωση, υπάρχει καλός λόγος για επιπλέον ανησυχία.
Με πειθαρχία και σαφήνεια ως προς τους στόχους, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ θα ήταν ίσως ακόμη σε θέση να αδράξουν την στιγμή για να συγκρατήσουν την διολίσθηση στις σχέσεις εκατέρωθεν του Στενού και να βάλουν την Ταϊβάν σε πιο σταθερή βάση.
Μολονότι η Ρωσία είχε έξι μήνες για να διδαχθεί από αυτά τα λάθη, φαίνεται έτοιμη να δεσμεύσει για άλλη μια φορά τις εξαντλημένες δυνάμεις της σε μια μη βιώσιμη αποστολή: την προσάρτηση και την κατοχή των ουκρανικών επαρχιών, ή αλλιώς ομπλάστ, της Χερσώνας, της Λουχάνσκ και της Ζαπορίζια.